Politics as usual

Τρία γεγονότα των τελευταίων ημερών με έχουν πείσει ότι οι προοπτικές εξόδου από την κρίση είναι περιορισμένες, ακόμα και υπό την αυστηρή εποπτεία της τρόικας. Το πρώτο είναι το πακέτο μέτρων που παρουσίασε στους αρχηγούς κομμάτων στο προεδρικό ο υπουργός Οικονομικών.  Δεδομένου ότι περιμέναμε αυτό το πακέτο εδώ και τρεις μήνες και δεδομένων των ξεκάθαρων συστάσεων της Κομισιόν για περικοπές δαπανών, το πακέτο είναι παρωδία.  Το ότι μόλις το ένα τέταρτο του πακέτου αφορά (λειτουργικές) δαπάνες, δείχνει ότι κάποιοι αποφάσισαν να θέσουν το κομματικό συμφέρον πιο ψηλά από την αξιοπιστία του κράτους.Το δεύτερο γεγονός είναι η απόρριψη του νομοσχεδίου για αύξηση των φόρων στα τσιγάρα και στα αλκοολούχα ποτά.  Το νομοσχέδιο δεν τέθηκε καν προς ψήφιση γιατί η αντιπολίτευση ζήτησε να έχει πλήρη εικόνα για τα φορολογικά μέτρα που θα προωθήσει η κυβέρνηση, προτού το εξετάσει.  Το αποτέλεσμα είναι ότι το κράτος χάνει – από το Μάρτιο, όταν αρχικά είχε προωθηθεί το νομοσχέδιο και πάλιν απορρίφθηκε – σημαντικά έσοδα από ένα μέτρο που δεν άκουσα κανένα να θεωρεί άδικο ή παράλογο.  Και πάλιν, η απόρριψη ενός μέτρου που τελικά θα ψηφιστεί δείχνει ότι κάποιοι προτιμούν να κερδίζουν πολιτικούς πόντους εντός έστω και σε βάρος του ευρύτερου στόχου της εξυγίανσης. Το τρίτο γεγονός είναι η περίφημη – και πλέον παγκοσμίως γνωστή – διαρροή από τη σύσκεψη του προεδρικού της αναφοράς του προέδρου Χριστόφια για πιθανή απόσυρση της αίτησης για ένταξη στο μηχανισμό.  Η ίδια η αναφορά – αν έγινε όπως δημοσιεύθηκε – λέει πολλά για τον τρόπο που ο πρόεδρος φαίνεται να προσεγγίζει τόσο σοβαρά πολιτειακά ζητήματα.  Το ότι κάποιοι φρόντισαν να διαδώσουν αυτή την (άκομψη) τοποθέτηση, δείχνει ότι έκριναν ότι το να εκθέσουν τον κ. Χριστόφια αξίζει περισσότερο από τη διάβρωση της διεθνούς αξιοπιστίας της Κύπρου. Τα τρία αυτά γεγονότα θα έμεναν ασχολίαστα αν συνέβαιναν πριν λίγους μήνες.  Έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί έγιναν λίγες μόλις ώρες μετά τη διαπίστωση – μέσω της ένταξης στο μηχανισμό – της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής μετά την εισβολή. Το ότι μέσα σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την πολιτεία, κάποιοι πολιτεύονται ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα, αναδεικνύει τις εγγενείς δυσκολίες που θα προκύψουν στην προσπάθεια επίλυσης των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος. Η έντονα συγκρουσιακή πολιτική κουλτούρα της Κύπρου, η μόνιμη πολιτική πόλωση που φαίνεται να παράγει το πολιτικό σύστημα και η απουσία πολιτικής συναίνεσης θα δυσκολέψουν την υιοθέτηση και την εφαρμογή των απαιτούμενων λύσεων για έξοδο από την κρίση. Όσοι λοιπόν ελπίζουν ότι η κάθοδος της τρόικα θα είναι η απαρχή μεγάλων αλλαγών στην οικονομία μάλλον θα διαψευσθούν. Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική συμπεριφορά, η Κύπρος θα θυμίζει σε λίγα χρόνια την αποτυχημένη περίπτωση της Ελλάδας, αντί τις περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Όχι γιατί η τρόικα θα εφαρμόσει λανθασμένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, ούτε επειδή θα επιβάλει υφεσιακά μέτρα.  Αλλά επειδή το πολιτικό σύστημα που παρήγαγε αυτή την κρίση θα μείνει το ίδιο. Του Αντώνη Α. Έλληνα, Επίκουρου Καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Κύπρου.