Πονά κεφάλι, κόβει κεφάλι;

Τα εμπορικά κέντρα, γνωστά ως malls, με μία κοινή ανακοίνωση καλούν την Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφαση της για κλείσιμο των malls καθότι, θεωρούν ότι είναι μια απόφαση που τα στοχοποιεί άδικα και «εξωθεί στην εξαθλίωση 600 επιχειρήσεις και περισσότερους από 12.000 εργαζομένους». Στην ανακοίνωση αναφέρονται κι άλλα πράγματα όπως για παράδειγμα ο ισχυρισμός ότι η απόφαση της Κυβέρνησης θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα στην υγειονομική κατάσταση της χώρας και θα επιβαρύνει. Εγώ δε θα σταθώ σε αυτό διότι είναι θέμα των ειδικών, ούτε όμως στα έξι μέτρα που προτείνουν για να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα malls.

Μεταξύ άλλων εισηγούνται,

1. Κάλυψη των εξόδων για συνεχόμενη αλλά και ενισχυμένη επιτήρηση των χώρων των εμπορικών κέντρων από την αστυνομική δύναμη προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματική και αυστηρή τήρηση των μέτρων.

2. Ενίσχυση του προσωπικού ασφαλείας των εμπορικών κέντρων που ελέγχουν τη ροή της επισκεψιμότητας αλλά και την τήρηση των υγειονομικών μέτρων.

3. Διασφάλιση της αυστηρής τήρησης των πρωτοκόλλων από τους καταστηματάρχες.

4. Αυστηρότερη καταμέτρηση των επισκεπτών στα εμπορικά κέντρα.

5. Περαιτέρω έλεγχο του αριθμού των επισκεπτών σε κάθε κατάστημα.

6. Προώθηση ψηλότερων προστίμων σε καταστήματα που δεν τηρούν τα πρωτόκολλα.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι εισηγήσεις των malls ακούγονται σωστές, αλλά και πάλι αυτό θα πρέπει να το πουν οι ειδικοί, αφού εξετάσουν όλες τις παραμέτρους.

Εγώ θέλω να σημειώσω ότι οι αποφάσεις της Κυβέρνησης, στο χρόνο που λήφθηκαν, αυξάνουν τα βάρη στην ήδη βεβαρημένη κατάσταση. Τόσο το κλείσιμο των malls όσο και των κέντρων αναψυχής και καφεστιατορίων θα έπρεπε να γίνει πολύ ενωρίτερα – αν έπρεπε να γίνει και θα εξηγήσω μετά γιατί, και όχι την τελευταία στιγμή.

Στην περίπτωση των καταστημάτων στα malls, για παράδειγμα, θεωρητικά οι ιδιοκτήτες τους θα έχουν φροντίσει να εφοδιαστούν με το κατάλληλο εμπόρευμα σε είδος και ποσότητα για να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς τις μέρες των γιορτών. Και όπως οι ίδιοι λένε, το 30% με 40% του ετήσιου όγκου εργασιών τους γίνεται την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων. Φαντάζομαι κάτι παρόμοιο έχει γίνει και στην περίπτωση των κέντρων αναψυχής και καφεστιατορίων. Και εκεί που οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων και λοιπών υποστατικών ήλπιζαν ότι την περίοδο των εορτών θα είχαν ένα άλφα τζίρο ώστε να καλύψουν τις ζημιές τους ή και να έχουν κέρδη, τώρα θα καταγράψουν μια σημαντική επιπρόσθετη ζημιά. Και είναι περισσότερο από σαφές ότι το κράτος ούτε θέλει και να θέλει, δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ζημιές αυτών των ανθρώπων. Εξάλλου εάν αποφασίσει να καλύψει τις ζημιές στον ιδιωτικό τομέα από τον κορωνοϊό, θα χρειαζόταν ακόμα ένα κρατικό προϋπολογισμό.

Το βασικό ερώτημα είναι όμως άλλο. Θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό το μερικό Lockdown και τα πρόσθετα μέτρα; Η απάντηση, κατά την άποψή μου, είναι ναι. Εάν το κράτος, στην ευρύτερη έννοια και μορφή του, φρόντιζε να διασφαλίσει την τήρηση των μέτρων που έχει κατά καιρούς αποφασίσει. Και δεν το φρόντισε αυτό. Όπως εξάλλου συμβαίνει με πολλούς νόμους και κανονισμούς στην Κύπρο. Διότι είναι ένα κράτος που πάντα επικαλείται έλλειψη προσωπικού, ένα κράτος που κλείνει τα μάτια κατά το δοκούν, ένα κράτος αλαλούμ. Και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Εξ ου και πολλά από αυτά που τα malls λένε σήμερα ότι θα πράξουν επειδή τους έκλεισε τις πόρτες η Κυβέρνηση, θα μπορούσαν να τα είχαν κάνει από πριν. Και τότε κανένας δε θα τολμούσε να τους βάλει λουκέτο τέτοια εποχή.

Στην Κύπρο ισχύει και κάτι άλλο. Λόγω της ανικανότητας του κράτους να εφαρμόσει αυτά που αποφασίζει – για λόγους πολλούς και διάφορους, όπως π.χ. της ευθυνοφοβίας των υπηρεσιών του, παίρνει μέτρα γενικά. Και υπάρχουν φορές που αντί να γιατρεύει τα κεφάλια με πονοκεφάλους, αποφασίζει να τα κόβει. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.