Τα γεωπολιτικά παιχνίδια, το κυπριακό και η ΑΗΚ

Το καλώδιο δεν είναι πανάκεια για όλα

Την Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου δεν πρέπει να την καταστρέψουμε. Να την νοικοκυρέψουμε πρέπει. Σε μια χώρα ίση με μια επαρχιακή πόλη μιας ευρωπαϊκής χώρας, τα ιδιωτικά συμφέροντα όταν βρεθούν μπροστά σε επικίνδυνες και ασύμφορες καταστάσεις, θα μας εγκαταλείψουν. Η ΑΗΚ όχι. Και το πρόσφατο παρελθόν με την καταστροφή ύστερα από την έκρηξη στο Μαρί, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η οδός της φιλελευθεροποίησης των πάντων δεν είναι το φάρμακο για κάθε ασθένεια και κάθε περίπτωση. Η ηλεκτρική διασύνδεση της Κύπρου μέσω καλωδίου με το Ισραήλ και την Ελλάδα σαφώς και πρέπει να γίνει εάν μεσοπρόθεσμα κρίνεται βιώσιμη, να γίνει όμως μέσα από την ΑΗΚ.

Η ΑΗΚ σήμερα δεν παράγει και διαθέτει ακριβό ρεύμα, τυχαία. Αυτό οφείλεται σε πολλά και πολλούς και κυρίως,

● επειδή, καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν της επέτρεψε να παράγει ηλεκτρισμό με οτιδήποτε άλλο καύσιμο πλην του μαζούτ

● επειδή της βάζουν εμπόδια ακόμα και στην ανάπτυξη φωτοβολταϊκών συστημάτων

● επειδή καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να εξαναγκάσει την ΑΗΚ σε νοικοκύρεμα

● επειδή, όπως και κάθε άλλος δημόσιος και ημιδημόσιος οργανισμός, αποτελεί χώρο εξυπηρέτησης ημετέρων των εκάστοτε κυβερνήσεων και των κομμάτων

● επειδή η ακαταστασία που επικρατεί στην Αρχή και γενικότερα σε κάθε δημόσιο οργανισμό, αφήνει παράθυρα και πόρτες ανοικτές για οικονομική εκμετάλλευση πόρων της ΑΗΚ (και του δημοσίου ευρύτερα)

● επειδή δε τολμήσαμε ποτέ να σταθούμε με αξιώσεις απέναντι στην ΕΕ και εκεί που πρέπει να υποδείξουμε ότι σε μια χώρα του μεγέθους της Κύπρου και ημικατεχόμενη, υπάρχουν ιδιαιτερότητες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη 

● επειδή και στην περίπτωση της ΑΗΚ το βαθύ κράτος εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως την κατάσταση.

Το λόγο που προωθείται η ηλεκτρική διασύνδεση της Ευρώπης με το Ισραήλ μας τον είπαν ξεκάθαρα τις τελευταίες μέρες Αμερικανοί αξιωματούχοι: είναι γεωπολιτικός. Και αφορά τον ευρύτερο σχεδιασμό των ΗΠΑ για απεξάρτηση ή μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία. Στην οδό αυτής της προσπάθειας βρέθηκε και η Κύπρος λόγω της θέσης της στη Μεσόγειο. Και οφείλει να αξιοποιήσει την ευκαιρία που τις δίνεται. Εφόσον όμως την ωφελεί πραγματικά, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Και οικονομικά, και γεωπολιτικά και στρατηγικά. Να συμμετέχει στο έργο εάν αυτό εξυπηρετεί και το μέγιστο στόχο της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος και επανένωσης της πατρίδας μας. Διότι, εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πρέπει να παραδεχτούμε πως κάθε ενέργεια που αφορά τον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής που περιθωριοποιεί την Τουρκία απομακρύνει ανάλογα και την επίλυση του κυπριακού. Υποβοηθά τις πολιτικές της Άγκυρας για γαλάζιες πατρίδες και οδηγεί σε πιο ακραίες θέσεις και πολιτικές. Και αν ήταν να σκεφθούμε μόνο οικονομικά, η οικονομικότερη λύση θα ήταν η εισαγωγή ρεύματος από την Τουρκία.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ποτέ πως αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και μεγάλες χώρες της Ευρώπης χρειαστεί να διαλέξουν μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, η επιλογή δε θα είμαστε εμείς. Γι’ αυτό όταν σχεδιάζονται και εξελίσσονται γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Εάν, επομένως, επιστρέψουμε στο αρχικό θεώρημα και ερώτημα: καλώδιο ή όχι;- η απάντηση δεν είναι εύκολη. Η μόνη εύκολη απάντηση είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το καλώδιο να οδηγεί την ΑΗΚ στο θάνατο ή σε μια ΑΗΚ που την ώρα που θα την χρειαστούμε θα ανακαλύψουμε ότι είναι χωρίς πόδια και ανίκανη να σώσει τον τόπο. Η ανάπτυξη του καλωδίου πρέπει να διατηρεί το ρόλο της ΑΗΚ και να τον ενισχύει, προκειμένου και φθηνότερο ρεύμα να έχουμε και ενεργειακή ασφάλεια να εξασφαλίσουμε...    

Δημοσιογράφος

[email protected]