Μπράβο κύριε Σιζόπουλε του 4%

Και τώρα τι; Τι θα αλλάξει; Πόσο θα αλλάξει ο προϋπολογισμός για να πεισθεί ο κ. Σιζόπουλος και το κόμμα του των 21.732 ψήφων ή του 4% επί του συνόλου των ψηφοφόρων (αποτελέσματα εκλογών 2016), να υπερψηφίσουν και όχι να καταψηφίσουν; Κι αν η Κυβέρνηση δεν ενδώσει στην απαίτηση του ΔΗΚΟ για τους φακέλους των πολιτογραφήσεων (που δε θα ενδώσει), τι θα κάνει ο Νικόλας που ανέλαβε ένα κόμμα το 2013 και μέσα σε μερικά χρόνια το κατακομμάτιασε; Θα καταψηφίσουν ξανά τον προϋπολογισμό και θα οδηγήσουν το κράτος σε χάος; Και το ΑΚΕΛ του Άντρου Κυπριανού των 90.204 ψήφων (βουλευτικές 2016), έναντι των 132.171 ψήφων του ΑΚΕΛ του Χριστόφια (βουλευτικές 2011) όσες δηλαδή και του 2006 (131.066), θα συνεχίσει την ισοπεδωτική αρνητική στάση του και απέναντι στο νέο προϋπολογισμό; Και ποια η λογική να καταψηφίσουν ένα προϋπολογισμό που μερικά λεπτά πριν τον τροποποίησαν υπερψηφίζοντας όλες τις τροπολογίες που κατέθεσαν; Τρελά, αλλά, δυστυχώς, τραγικά πράγματα.

Και τι νομίζουν ότι θα πετύχουν; Θα υποχρεώσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε παραίτηση και θα οδηγήσουν τον τόπο σε πρόωρες προεδρικές εκλογές; Γιατί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πώς στην Κύπρο έχουμε προεδρικό και όχι κοινοβουλευτικό σύστημα;

Δεν διάβασαν τι τους προειδοποιούσαν οι υπηρεσίες της Βουλής σε έκθεση που ετοίμασαν πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού; Δεν είδαν την υπογράμμιση στη σελίδα 3 ότι, «επαναλαμβάνεται ότι στο κυπριακό πολιτειακό σύστημα, ο Πρόεδρος και οι υπουργοί δεν υπέχουν πολιτική ευθύνη έναντι της Βουλής και δεν λαμβάνουν ούτε ψήφο εμπιστοσύνης, ούτε δυσπιστίας. Συνεπώς, ο συνταγματικός νομοθέτης δεν έχει λάβει πρόνοια για το ενδεχόμενο μη ψήφισης του κρατικού προϋπολογισμού, καθότι εάν παρείχετο συνταγματικά τέτοια δυνατότητα, το προεδρικό πολιτειακό σύστημα θα νοθευόταν ανεπίτρεπτα, παραπέμποντας σε παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας και σε πρόωρες εκλογές, γεγονός μη νοητό υπό τα κρατούντα στη συνταγματική θεωρία και παράδοση για το προεδρικό σύστημα».

Αδιανόητα πράγματα. Και κυρίως τραγικά. Διότι αποφασίζουν για την τύχη μας μερικές τυχαίες κομματικές ηγεσίες, οι οποίες σε άλλες εποχές θα ήταν ήδη στο σπίτι τους, τουλάχιστον από το 2013. Όταν οδήγησαν τον τόπο σε οικονομική καταστροφή με κόστος δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Και, δυστυχώς, συνεχίζουν να πολιτεύονται όχι με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, αλλά το κομματικό. Και το δυστύχημα είναι πως ελάχιστοι μπορούν να εξαιρεθούν. Και μεταξύ αυτών δεν είναι καμία σημερινή πολιτική ηγεσία. Δυστυχώς…