Καταστροφικό το παιχνίδι με τον προϋπολογισμό

Αυτό που γίνεται φέτος με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2021, είναι εξωφρενικό και συνάμα τραγικό. Τραγικό διότι δείχνει τη γύμνια της πολιτικής ζωής στον τόπο μας και εξωφρενικό διότι και οι δύο πλευρές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, νομίζουν ότι είμαστε όντα μη νοήμονα και δεν καταλαβαίνουμε τα παιχνίδια που παίζουν σε βάρος της κοινωνίας.

Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, συνηθίζεται να λέγεται. Δεν έχει όμως αδιέξοδα όταν αξιοποιείται η ελευθερία που προσφέρει και δεν τυγχάνει εκμετάλλευσης για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Η ελευθερία άποψης, θέσεων και διατύπωσης πολιτικής, είναι τα βασικά κύτταρα της δημοκρατίας. Ο εξαναγκασμός όμως του κράτους σε αυτό-ακρωτηριασμό, δεν είναι δημοκρατία. Είναι ασέλγεια. Κι αυτό θα συνιστά συνολική καταψήφιση του προϋπολογισμού. Το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και οποιοδήποτε άλλο κόμμα, έχουν δικαίωμα διαφορετικής θέσης, δεν έχουν όμως δικαίωμα να προκαλέσουν στο κράτος black out. Μπορούν να εισηγηθούν τροποποιήσεις στον προϋπολογισμό, να κόψουν κονδύλια, να μειώσουν δαπάνες, να δεσμεύσουν κονδύλια, αλλά ως εκεί. Να θέσουν τις θέσεις τους για ψηφοφορία και να αποδεχθούν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Αυτή είναι η δημοκρατία. Δηλαδή το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και όσοι άλλοι θα καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό, διαφωνούν με την καταβολή των μισθών στους υπαλλήλους του δημοσίου; Διαφωνούν με τις λειτουργικές δαπάνες της δημόσιας υπηρεσίας; Διαφωνούν με τις χορηγίες προς οργανισμούς όπως ο Αντικαρκινικός Σύνδεσμος, το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής, ο Ερυθρός Σταυρός, η τοπική αυτοδιοίκηση κ.ά. Διαφωνούν με τα έργα ανάπτυξης;

Σαφώς και δε διαφωνούν. Ποια λοιπόν η λογική να «κλείσει» το κράτος επειδή το ΑΚΕΛ διαφωνεί με τη οικονομική φιλοσοφία της Κυβέρνησης και το ΔΗΚΟ με την άρνηση της να δώσει τους φακέλους των πολιτογραφήσεων στο Γενικό Ελεγκτή;

Η ορθή προσέγγιση είναι το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ να καταψηφίσουν όλα τα κονδύλια με τα οποία διαφωνεί και το ΔΗΚΟ, π.χ. επιπρόσθετα, τα κονδύλια για την ερευνητική επιτροπή που διόρισε το προεδρικό, εκτός κι αν η Κυβέρνηση ενδώσει στην παράδοση των φακέλων. Ή να εισηγηθεί την καταψήφιση οποιουδήποτε άλλου κονδυλιού θεωρεί σχετικό και χρήσιμο για να πιέσει την κυβέρνηση. Όχι όμως να θέσουν το διακόπτη λειτουργίας του κράτους σε θέση off και να το παραλύσουν. Εάν τα μικρά κόμματα «δικαιούνται» να ενεργούν επιπόλαια, αυτό είναι ανεπίτρεπτο για τα μεγάλα.

Θέλω όμως να ψέξω και τον τρόπο που χειρίζονται η Κυβέρνηση και το κυβερνών ΔΗΣΥ την κατάσταση. Και δυστυχώς δεν είναι η σωστότερη. Η καταστροφολογία που επιχειρείται από το κυβερνών στρατόπεδο και η προσπάθεια να υποδειχθεί η αντιπολίτευση ως ανεύθυνη και οι ίδιοι ως οι μόνοι υπεύθυνοι, για να κερδίσουν την κοινή γνώμη, είναι ότι πιο ανεύθυνο μπορούσε να προκύψει. Μία κυβέρνηση που δεν διαθέτει πλειοψηφία στη Βουλή και θα χρειαστεί τη συμβολή πολλών άλλων για να πετύχει την έγκριση του προϋπολογισμού της, δεν ενεργεί καθ’ έδρας. Βρίσκει τρόπους συνεννόησης και συναινεί σε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα έλεγε όχι. Δεν συντηρεί την αντιπαράθεση και δεν αυξάνει την ένταση γιατί νομίζει ότι θα κερδίσει πόντους.

Το θέμα κυρίες και κύριοι συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι δεν είναι επικοινωνιακό και ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις ενόψει βουλευτικών εκλογών και σκοπιμοτήτων για τις προεδρικές που ακολουθούν, αλλά ουσίας. Ουσίας που έχει να κάνει με τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός αχρείαστου προβλήματος, πολύ σοβαρού όμως, σε μια περίοδο που ούτε η κοινωνία ούτε η οικονομία του τόπου είναι σε θέση να αντέξουν. Διότι όλα κρέμονται σε μία κλωστή.