Πόλεμος και Ειρήνη

Είναι σχεδόν αδύνατο να ερμηνεύσεις την Ιστορία καθώς αυτή εκτυλίσσεται.

Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να γίνει μια ανάλυση των αιτίων και των αφορμών που έχουν οδηγήσει σε συγκεκριμένα γεγονότα.

Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να γίνει πρόγνωση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον διότι οι άγνωστοι παράμετροι είναι πολλές και περίπλοκοι. Δεύτερον διότι λείπει η αναγκαία αντικειμενική προσέγγιση. Με όπλα την αμάθεια, τις υποκειμενικές πεποιθήσεις, την παραπληροφόρηση και ενίοτε το φανατισμό, σπεύδομε να πάρομε θέση επί σοβαρών θεμάτων κάνοντας κατάχρηση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης.

Ο John Lennon και μαζί του όλος ο κόσμος, τραγούδησε το «Give peace a chance» (Δώστε στην ειρήνη μια ευκαιρία). Δυστυχώς είναι και αυτό, όπως και πολλά άλλα, ένα ευγενές πλην όμως, ουτοπικό σύνθημα. Στην παγκόσμια ιστορία ουδέποτε υπήρξαν περίοδοι ειρήνης παρά μόνο περίοδοι εκεχειρίας, οι οποίες φαντάζουν να είναι περίοδοι προετοιμασίας για τον επόμενο πολέμο!

Ο κύκλος της Ιστορίας είναι μια εναλλαγή περιόδων Πολέμου και Ειρήνης. Είναι μια αέναη διαδικασία επιβολής του συμφέροντος και της επιρροής του ενός εις βάρος του άλλου.

Όλα τα όντα και όλες οι οντότητες επιδιώκουν την κατίσχυση έναντι του «αντιπάλου» σε όλα τα πεδία και σε όλα τα επίπεδα.

Το σκηνικό είναι πάντοτε το ίδιο. Στήνονται συμμαχίες, στρατιωτικές και άλλες, προετοιμάζεται επικοινωνιακά το κατάλληλο έδαφος, εφευρίσκονται οι δικαιολογούσες αφορμές και αρχίζει ο πόλεμος του «καλού» και του «δίκαιου» εναντίον του «κακού» και του «άδικου».

Σε αυτήν ακριβώς τη φάση βρίσκεται σήμερα η ανθρωπότητα. Από τη μια πλευρά η Δυτική συμμαχία, με αδιαμφισβήτητο αρχηγό τις Ηνωμένες Πολιτείες, με φύλλο συκής τις δημοκρατικές αρχές και το διεθνές δίκαιο και από την άλλη το αντιδυτικό μπλοκ με αμφισβητούμενο αρχηγό τη Ρωσική Ομοσπονδία, με φύλλο συκής την ασφάλεια της χώρας από τη Νατοϊκή επιβουλή.

Κατά την άποψη μου λανθασμένα έδρασε η Ρωσία που άναψε τη φωτιά καθώς και λανθασμένα λειτούργησε η Δύση που έριξε λάδι στη φωτιά επιδιώκοντας περαιτέρω στρατικοποίηση της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Δυστυχώς δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό. Τεράστιο ιστορικό λάθος για την ίδια τη Γερμανία θεωρώ και τη νεομιλιταριστική της προσέγγιση, η οποία φαίνεται να εγκαταλείπει τη μέχρι τούδε ακολουθούμενη σοφή πασιφιστική της πολιτική. Μένω επίσης εμβρόντητος από τις επευφημίες που εισπράττουν τόσο η Γερμανία όσο και η Σουηδία και η Φινλανδία που είναι έτοιμες να εγκαταλείψουν τη πολύτιμη τους ουδετερότητα.

Η ουδετερότητα είναι κάτι που θα έπρεπε να επιδιώκουν και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας. Δυστυχώς όμως η ουδετερότητα, από την εποχή των Πελοποννησιακών Πολέμων (4ος αιώνας π.χ.) και του Θρασύμαχου (δίκαιον είναι το συμφέρον του ισχυρότερου) μέχρι το 2001 μ.χ. και τον George Bush Jr. (you are either with us or against us - είτε είστε υπέρ μας είτε εναντίον μας), δεν επιτρέπεται.

Οι μεγάλες τεκτονικές πλάκες βρίσκονται σε κίνηση, η σύγκρουση φαίνεται να είναι αναπόφευκτη και η ανθρωπότητα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού αναμένοντας να μάθει την ένταση του σεισμού και το μέγεθος της καταστροφής, γνωρίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση στο πόλεμο υπάρχουν μόνο χαμένοι.