Μέτρα με μέτρο και αποφασιστικότητα στην εφαρμογή τους

Αύριο, κατά πάσα πιθανότητα, θα μας κλείσουν μέσα ξανά για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες, μετά την έξαρση των κρουσμάτων του κορωνοϊού. Όλα δείχνουν ένα καθολικό lockdown αλλά και να μην είναι καθολικό, θα είναι κάτι παραπλήσιο.

Το νέο lockdown θα αποτελέσει στην ουσία την τελευταία πράξη μιας σειράς λαθών της Κυβέρνησης και των αρμοδίων Αρχών του κράτους. Και δεν κάνω τον προφήτη εκ των υστέρων. Καταγράφω το αποτέλεσμα. Και το ότι φθάσαμε στο σημείο να μετρούμε 600 και 700 νέα κρούσματα κορωνοϊού την ημέρα και οι μονάδες εντατικής θεραπείας των δημόσιων νοσηλευτηρίων να έχουν αγγίξει το κόκκινο λόγω των ασθενών με covid 19, αποδεικνύει ότι πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά.

Παρόλο που το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά κυπριακό καθώς πολλές χώρες είναι στην ίδια ή και σε χειρότερη κατάσταση με τη δική μας, εμάς μας ενδιαφέρει τι γίνεται στο σπίτι μας. Και είναι φανερό ότι πολλά δεν έγιναν την ώρα που έπρεπε και όπως έπρεπε γι’ αυτό και σήμερα η διασπορά του ιού στην κοινότητα είναι ευρεία.

Δυστυχώς αυτός ο τόπος έχει πλειστάκις καταταλαιπωρηθεί από την αστοχία μέτρων και αποφάσεων, κυρίως από την αναποφασιστικότητα των κυβερνήσεων και των καθ’ ύλη αρμοδίων να ενεργήσουν έγκαιρα και δραστικά την ώρα που έπρεπε και στην έκταση που επιβαλλόταν.

Δε θα ανατρέξω σε προηγούμενα ζητήματα όπως π.χ. στις αποφάσεις της Βουλής το 2013 όταν «ηρωικά», με το «ηρωϊκό» όχι απέρριπτε το μικρό κούρεμα καταθέσεων και καταλήξαμε στα μεγάλα κουρέματα και στα λουκέτα Λαϊκής και Συνεργατισμού, αλλά θα παραμείνω στο 2020 και στις αποφάσεις και την αναποφασιστικότητα σε σχέση με τον κορωνοϊό. Όπως για παράδειγμα την καθυστέρηση που επιδείχθηκε στη διακοπή των πτήσεων από Ελλάδα και Βρετανία στο πρώτο κύμα της πανδημίας για λόγους πολιτικούς και πολιτικού κόστους, παρόλο που τα στοιχεία με τον covid έδειχναν ακριβώς το αντίθετο. Ή ακόμα και στο άνοιγμα των συγκοινωνιών χωρίς όλα τα αναγκαία μέτρα. Θα αναφερθώ στην αδυναμία του κράτους να διασφαλίσει τη δημόσια υγεία σε κλειστές δομές όπως οι οίκοι ευγηρίας και τα γηροκομεία. Θα καταγράψω ότι το κράτος δεν φρόντισε να αυξήσει όλο αυτό το διάστημα, μετά το πρώτο κύμα covid, στον αναγκαίο βαθμό τις δυνατότητες των μονάδων εντατικής θεραπείας ακόμα κι αν θα παρέμεναν αχρείαστες. Αυτοκίνητα όμως για τους αξιωματούχους του, αγόρασε. Είναι το ίδιο κράτος που πήρε μέτρα αλλά δε φρόντισε να διασφαλίσει την απόλυτη εφαρμογή τους. Είναι ο κράτος που έκλεισε τα malls αλλά δεν προέβλεψε το σώσε που έγινε στους εμπορικούς δρόμους των πόλεων. Είναι το κράτος που δε μας επέτρεψε να συνφάγουμε με τις οικογένειές μας τις γιορτές αλλά επέτρεψε τους εκκλησιασμούς για να μην αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας σύγκρουσης με την Εκκλησία και είδαμε τι έγινε χθες στην Ευρύχου.

Και τώρα, τι; Άφησε τα πράγματα να φθάσουν στα όρια και αύριο καλείται να πάρει μέτρα πολύ πιο αυστηρά και με πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις. Ελπίζω αυτή τη φορά να πράξει ότι χρειάζεται χωρίς αναστολές και παλινδρομήσεις, χωρίς ακρότητες αλλά και εκπτώσεις. Μέτρα με μέτρο και, προπαντός, αποφασιστικότητα στην εφαρμογή τους.