Μας βγήκε και παραπονούμενος ο Αδάμος Αδάμου

Μας βγήκε και παραπονούμενος ο τέως πρόεδρος της Βουλής Αδάμος Αδάμου, διότι λέει, δεν τον αφήσαν να αναλάβει τα ηνία ενός «νευραλγικού υπουργείου που έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο» και «είναι αλήθεια ότι η πρόκληση» «ήταν εξαρχής» «πολύ μεγάλη». Ήθελε δηλαδή να γίνει και Υπουργός στην Κυβέρνηση Αναστασιάδη, σε μια Κυβέρνηση που δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο που τον ανέσυρε από τα κατεστημένα της δημόσιας Υπηρεσίας και τον ανέδειξε πολιτικά. Κι ενώ το ήθελε πολύ καθώς ήταν «πολύ μεγάλη η πρόκληση» τελικά, την τελευταία στιγμή, είπε όχι, όχι γιατί θα επρόκειτο για μια πολιτικά ανήθικη πράξη, αλλά για να μην δημιουργηθούν «λανθασμένες εντυπώσεις». Δηλαδή ήταν οι πιθανές «λανθασμένες εντυπώσεις» που τον έκαναν να κάνει δεύτερες σκέψεις.

Προσωπικά δεν υποστηρίζω τα κομματικά στεγανά και τα ροθέσια (οροθέσια) όταν πρόκειται να προσφέρει κάποιος στη χώρα του και την κοινωνία, όμως αυτό δεν είναι χωρίς όρια. Όταν κάποιος έγινε από ένα κόμμα δύο φορές βουλευτής, μία φορά ευρωβουλευτής και για ένα διάστημα πρόεδρος της Βουλής, τότε τα ροθέσια δεν μπορούν να μετακινηθούν τόσο πολύ και από αριστερά να βρεθούν σε χρόνο μηδέν στα δεξιά. Να περάσει από το κύριο κόμμα της αριστεράς, το ΑΚΕΛ, στο κύριο της δεξιάς, το ΔΗΣΥ και μάλιστα μέσα σε μερικές μέρες αφ’ ότου έχει ολοκληρώσει μία πολιτική πορεία στο πρώτο κόμμα για 18 χρόνια. Όταν κάποιος έχει εκλεγεί τρεις φορές βουλευτής (την πρώτη ως επιλαχόν με θητεία περίπου ενός έτους) και μία φορά ευρωβουλευτής και όλες με το ΑΚΕΛ, δεν αλλάζει στρατόπεδο μέσα σε μερικές μέρες. Εκτός κι αν όλα αυτά τα χρόνια ήταν μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΑΚΕΛ για λόγους μόνο εκλογής του, δηλαδή για τη θέση και καμία σχέση δεν είχε με την ευρύτερη φιλοσοφία -όχι ιδεολογία καθότι ήταν στις νέες δυνάμεις- της αριστεράς.

Επομένως κύριε Αδάμου μου, το όχι προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη δεν έπρεπε να ειπωθεί όπως αναφέρετε στην ανακοίνωσή σας ύστερα «από πολλή και ώριμη σκέψη, αναλογιζόμενος και τις όποιες λανθασμένες εντυπώσεις  θα μπορούσαν να δημιουργηθούν», αλλά από την πρώτη στιγμή που σας έγινε κρούση για υπουργοποίηση. Στην περίπτωσή σας δεν υπήρχε ο παραμικρός χώρος για δεύτερες σκέψεις. Ούτε καν για πρώτες. Δηλαδή ο Πρόεδρος και το Προεδρικό επέλεξαν εσάς επειδή δεν υπήρχε κανένας άλλος από το χώρο τους, άξιος, ικανός και με την ανάλογη επιστημονική κατάρτιση για να αναλάβει το Υπουργείο Υγείας; Δε διερωτηθήκατε ποιες ήταν οι πολιτικές προθέσεις και οι κομματικές σκοπιμότητες πίσω από την όλη ιστορία;

Κι αν όπως λέτε προβληματιστήκατε να αναλάβετε, «με το σκεπτικό πάντα» ότι θα μπορούσατε να προσφέρετε από έναν τομέα τον οποίο γνωρίζετε καλά και λόγω επιστημονικής κατάρτισης, υπάρχουν πολλοί χώροι και πολλοί τρόποι να προσφέρετε και όχι κατ’ ανάγκη μέσω μιας υπουργοποίησης έξω από τα όρια της πολιτικής ηθικής.

Εξάλλου κύριε Αδάμου μου, ουδείς αναντικατάστατος και είναι καιρός να δοθούν ευκαιρίες σε νέους. Και υπάρχουν πολλοί αρκετά νεότεροι που γνωρίζουν τον τομέα της υγείας «και λόγω επιστημονικής κατάρτισης».

Κι αυτό δεν αφορά μόνο εσάς. Αφορά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που σας πρότεινε τη θέση και που επίσης έχει αναθέσει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείο Δικαιοσύνης στην κ. Στέφη Δράκου, που επίσης θα έπρεπε να την αρνηθεί για να δώσει χώρο σε νεότερους.

Δυστυχώς όμως εξακολουθούν - αν και διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21^ου αιώνα, οι πολιτικοί μας να σκέπτονται και να ενεργούν με νοοτροπίες του περασμένου αιώνα των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Επικρατεί ο παλαιοκομματισμός που οδηγεί σε ανακύκλωση προσώπων και σε διορισμούς από τον στενό κύκλο των ημετέρων. Τόσο τα κόμματα όσο και οι κυβερνώντες αδυνατούν να δουν πέραν από τα στενά κομματικά και τα όρια του προσωπικού τους κύκλου, κάτι που έχει οδηγήσει και την πολιτική ζωή σε σοβαρή οπισθοδρόμηση και σε μαρασμό τα ίδια τα κόμματα. Αυτό έχει μάλιστα ως αποτέλεσμα ακόμα και πολλοί νέοι που εξελίσσονται πολιτικά μέσα από τα κόμματα, να είναι νεαροί σε ηλικία αλλά ηλικιωμένοι σε σκέψη και νοοτροπία. Δυστυχώς...

Δημοσιογράφος

[email protected]