Μα ποιοι ίδιοι πόροι και πράσινα άλογα, κ. Πετρίδη μου!

Και ξαφνικά μας προέκυψε ένα νέο φρούτο. Θα μετατρέψει την ΚΕΔΙΠΕΣ, λέει η τώρα η Κυβέρνηση, σε «εθνική εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων». Και μάλιστα μας καθησυχάζει. Να μην ανησυχούμε, μας λέει, καθότι ο φορολογούμενος δε θα επιβαρυνθεί καθόλου. Διότι, όπως δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών στη Stockwatch, η ΚΕΔΙΠΕΣ θα λειτουργήσει με «ίδιους πόρους». Και έτσι, σύμφωνα με τον κ. Πετρίδη, «ο φορολογούμενος δεν πρόκειται να βάλει λεφτά από την τσέπη του και ούτε θα χρειαστούμε, λεφτά από ιδιώτες επενδυτές». «Λεφτά υπάρχουν», είχε πει κάποτε και ο Γιώργος Παπανδρέου λίγο πριν η Ελλάδα εισέλθει σε ένα κύκλο σκληρών μνημονίων. «Η κρίση δε θα μας αγγίξει», διαβεβαίωνε ο πρώην δικός μας Πρόεδρος, μ. Δημήτρης Χριστόφιας, ενώ ο νυν Πρόεδρος, λίγο πριν αναλάβει την εξουσία το 2013, δεσμευόταν ότι δεν πρόκειται, ακόμα κι αν του έβαζαν «το πιστόλι στον κρόταφο», «να δεχθεί κούρεμα καταθέσεων».

Κάπως έτσι μας διαβεβαίωνε η ίδια Κυβέρνηση, όταν απέτυχε παταγωδώς στο θέμα του Συνεργατισμού, λίγο πριν κλείσει και μετά που έκλεισε. Ότι ο φορολογούμενος, με τη σύσταση των εταιρειών που θα διαχειρίζονταν ότι απέμεινε από αυτόν, δεν έχει να χάσει τίποτε. Θα έχει και κέρδη μάλιστα το κράτος από τη διαχείριση των προβληματικών δανείων που, σωστά δε δέχθηκε να φορτωθεί η Ελληνική και μεταφέρθηκαν στην ΚΕΔΙΠΕΣ, μας έλεγε ο τέως υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης. Και ότι είναι θέμα χρόνου το κράτος να πάρει πίσω τα €3,5 δισ. κρατική στήριξη που απαιτήθηκαν για να γίνει η συμφωνία πώλησης του συνεργατισμού

Και εκεί που άρχισε η ΚΕΔΙΠΕΣ να έχει πλεονάσματα από την αποπληρωμή δανείων και την πώληση περιουσιακών στοιχείων και να επιστρέφει κεφάλαια στο κράτος, δηλαδή ένα μικρό μέρος αυτών το €3,5 δισ., η Κυβέρνηση Αναστασιάδη 2 ξέχασε τι έλεγε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη 1 και θεωρεί ότι η ΚΕΡΔΙΠΕΣ είναι κάτι άλλο, μια εταιρεία που δεν έχει σχέση με το κράτος και το φορολογούμενο πολίτη. Και τώρα, όχι μόνο θα γίνει «εθνική εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων», αλλά θα αγοράζει και κόκκινα δάνεια από άλλες τράπεζες. Θα γίνει, δηλαδή, ο κάλαθος αχρήστων δανείων που οι τράπεζες δε μπορούν να πωλήσουν αλλού. Διότι, θα το κάνει «με ίδιους πόρους»! Μα ποιους «ίδιους πόρους» κύριε Πετρίδη μου; Η ΚΕΔΙΠΕΣ ξόφλησε τα €3,5 δισ. στην Κυβέρνηση ή το €1,75 δισ. που έβαλε το κράτος στο συνεργατισμό πριν την κατάρρευσή του και τώρα έχει και ίδιους πόρους για να αγοράζει τα σκουπίδια – δάνεια των άλλων τραπεζών!

Μήπως ξέχασε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη 2 πως θριαμβολογούσε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη 1, όταν άρχισε να επιστρέφει η ΚΕΔΙΠΕΣ στο κράτος έσοδα από το χαρτοφυλάκιο του πρώην συνεργατισμού! Ξέχασε τι έλεγε ο πρώην ΥΠΟΙΚ στις 21 Ιουνίου 2019 αναφορικά με τα €257 εκατ. που είχε εισπράξει η ΚΕΔΙΠΕΣ από δάνεια και διαχείριση ακινήτων! Μήπως ξέχασε τι έλεγε ο Χάρης Γεωργιάδης σε συνέντευξη στον Πολίτη στις 17 Μαρτίου 2019! Όταν στην ερώτηση, «πώς διασφαλίζεται ότι η ΚΕΔΙΠΕΣ, και το κράτος, –ο φορολογούμενος προσδοκά να ανακτήσει τα €3,5 δισ. της τελευταίας κρατικής στήριξης– θα μπορέσει να εισπράξει όσα περισσότερα μπορεί από τα ΜΕΔ του πρώην Συνεργατισμού;», απαντούσε μεταξύ άλλων ότι, «δεν είναι δουλειά της εταιρείας να ασκεί κοινωνική πολιτική, όπως δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης ή των κομμάτων να ασκούν διαχείριση δανείων. Πρέπει να υπάρξει απόσταση μεταξύ του κράτους και της ΚΕΔΙΠΕΣ»!.

Τώρα, ο ΥΠΟΙΚ της Κυβέρνησης Αναστασιάδη 2, μας λέει ακριβώς το αντίθετο. Ότι δηλαδή, «η ΚΕΔΙΠΕΣ θα έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει και κοινωνικό ρόλο, ως κρατικός φορέας, καταρτίζοντας σχέδια τύπου «mortgage to rent» για την προστασία, τόσο της πρώτης κατοικίας, όσο και της πρώτης επαγγελματικής στέγης για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού». Και επίσης ότι, επειδή διαθέτει σημαντικά αποθέματα, «έχει τη δυνατότητα να αγοράσει σταδιακά πακέτα ΜΕΔ για να ελαφρυνθούν και οι ισολογισμοί των τραπεζών από το βάρος των κόκκινων δανείων»!

Από την όλη ιστορία όμως, κατά την άποψη μου, δύο πράγματα μπορούν να κρύβονται πίσω από αυτήν:

Πρώτον, ένα προεκλογικό πυροτέχνημα καθώς είναι μια εξαγγελία έξω από όσα έχουν συμφωνηθεί με την ΕΕ πριν τη διάλυση του συνεργατισμού και χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση με την Κομισιόν, και,

Δεύτερον, να εξυπηρετηθούν ξανά οι τράπεζες μεταφορτώνοντας νέα βάρη στο φορολογούμενο, με την αποξένωση σημαντικού μέρους των πιο προβληματικών τους δανείων.