Η οικονομία δεν θα αντέξει για πολύ

Επίσπευση άρσης μέτρων,τιμωρία απείθαρχων,προστασία ευάλωτων

Η εύκολη λύση είναι να μείνουν όλα κλειστά μέχρι ή σχεδόν να μηδενιστεί ο κίνδυνος μετάδοσης του κορωνοΐού. Η δύσκολη να αρθούν τα μέτρα με ένα ρυθμό γρήγορο για να επανέλθουμε -όσο γίνεται- σε κανονικούς ρυθμούς. Πράγμα που ενέχει ρίσκο, ίσως και υψηλό. Υψηλό είναι όμως και το ρίσκο εάν ακολουθήσουμε την οδό που προτείνουν μερικοί ώστε η άρση των μέτρων να πάρει μήνες πολλούς. Διότι τότε θα μας πλήξει μια άλλη «πανδημία», η οικονομική. Την οποία κανένας δεν θα μπορεί να διαχειριστεί. Και με μια διαλυμένη οικονομία, ούτε νοσοκομεία θα μπορούν να λειτουργούν κανονικά, ούτε θα υπάρχουν τα μέσα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία του κορωνοΐού.

Το εύλογο ερώτημα είναι, «ναι, μα θα ρισκάρουμε να χάσουμε ζωές για να λειτουργήσει η οικονομία πιο γρήγορα;» Η απάντηση είναι όχι, αλλά μπαίνει και το άλλο ερώτημα: «θα ρισκάρουμε να κατρακυλήσουμε την οικονομία στο χάος με κίνδυνο να χάσουμε ζωές επειδή δεν θα υπάρχουν τα μέσα για την παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας;» Και εδώ η απάντηση είναι όχι. Ποια επομένως είναι η ορθή γραμμή; Η απάντηση είναι απλή: η λογική. Και για να καταλήξεις στη λογική γραμμή συνδυάζεις πολλά πράγματα και λαμβάνεις και ρίσκα. Τα οποία βέβαια ελαχιστοποιείς με στοχευμένα μέτρα. Για παράδειγμα, μεταβιβάζεις την ευθύνη της τήρησης ασφαλιστικών μέτρων για μη μετάδοση του ιού στις επιχειρήσεις, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους, στους πολίτες. Βάζεις λουκέτο σε όποια επιχείρηση – κατάστημα, γραφείο, υπηρεσία κλπ δεν τηρεί τα μέτρα που πρέπει και μετακυλύεις το κόστος νοσηλείας σε όποιον έχει νοσήσει επειδή ενήργησε ανεύθυνα. Να υπάρχει σοβαρό κόστος για τους ανεύθυνους.

Η οικονομία πρέπει να επανεκκινήσει το συντομότερο και η κοινωνία να επανέλθει όσο το δυνατό γρηγορότερα στην ομαλότητα και παράλληλα το κράτος να επικεντρώσει την προσπάθειά του στις ευάλωτες ομάδες. Να σταματήσει να επιδοτεί τους πάντες, πράγμα που έχει ήδη ανοίξει την όρεξη όλων που ζητούν όλο και περισσότερα και περισσότεροι και να επαναξιολογήσει τις προτεραιότητες του. Στοχευμένα και με κριτήρια. Δεν μπορεί για παράδειγμα να επιδοτούνται άμεσα η έμμεσα επιχειρήσεις χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προσωπική περιουσία των ιδιοκτητών τους. Εδώ για να δώσει το κράτος βοήθεια ΕΕΕ σε φτωχούς πολίτες του, ξεσκονίζει ακόμα και τα ερμάρια του για να ξέρει πόσα σώβρακα έχουν.

Οι πόροι του κράτους είναι περιορισμένοι και με ημερομηνία λήξης. Και αυτή η ημερομηνία δεν είναι μακριά. Γι’ αυτό και οι όποιοι σχεδιασμοί για μακρά σε διάρκεια απάλειψη των περιοριστικών μέτρων θα φέρει αυτή την ημερομηνία πιο κοντά. Η τήρηση των κανόνων υγιεινής, η εφαρμογή των σχετικών νόμων και κανονισμών και ο αυστηρός έλεγχος τήρησής τους, είναι το κλειδί για την επόμενη μέρα. Να προστατεύσουμε τους ευάλωτους, να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους απείθαρχους και να επιτρέψουμε στους σωστούς επαγγελματίες και τους νούσιμους πολίτες, να βάλουν τη χώρα σε τροχιά κανονικότητας και την οικονομία της σε επανάκαμψη.

Δημοσιογράφος ([email protected])