Η επόμενη μέρα θέλει υπερβάσεις

Η εκλογική διαδικασία της Κυριακής 5 Φεβρουαρίου θα μείνει στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας ίσως ως μοναδική καθότι, για πρώτη φορά, ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν θα εκπροσωπηθεί στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Οι λόγοι σαφώς είναι πολλοί και οι αιτίες περισσότερες και δεν είναι του παρόντος. Όπως όμως μοναδική είναι η πρώτη φορά που ο ΔΗΣΥ παραμένει εκτός, μοναδική είναι και η ευκαιρία συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων προκειμένου να επιδιωχθεί με τόλμη και σοβαρότητα η επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Μπορεί στα υπόλοιπα θέματα όπως η οικονομία, η εσωτερική και κοινωνική πολιτική ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να έχουν σημαντικές διαφορές, στο κυπριακό όμως οι θέσεις τους είναι σχεδόν παρόμοιες. Και είναι πιστεύω κοινή πεποίθηση και των δύο κομμάτων και του κ. Μαυρογιάνη ότι το επόμενο διάστημα κρίνει οριστικά τι δέον γενέσθαι με το εθνικό μας θέμα. Και φαίνεται πως θα είναι η τελευταία ευκαιρία να λυθεί το πρόβλημα - αν μπορεί να λυθεί - στη βάση της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας και όχι της οριστικής διχοτόμησης. Και οι μεγάλες προκλήσεις απαιτούν και μεγάλους ηγέτες.

Τα επόμενα 24ωρα ο Ανδρέας Μαυρογιάννης και οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ θα αναμετρηθούν με την ιστορία. Και θέλω να ελπίζω ότι θα σταθούν αντάξιοί της.

Αν στη ζυγαριά τα δύο κόμματα βάλουν και το μέλλον των κομμάτων τους και θέλουν να δουν λίγο μακρύτερα από τη μύτη τους, θα δουν ότι μόνο η λύση του κυπριακού θα το διασφαλίσει. Όταν πλέον τους πολίτες θα απασχολούν τα κοινωνικά προβλήματα και θέματα της καθημερινότητας, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες τις προοδευμένες χώρες, χωρίς να είναι στη μέση το κυπριακό.

Όταν υπάρχει η θέληση και η πολιτική βούληση μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή και να συγκυβερνήσουν ή συμπορευτούν για επίλυση του κυπριακού τα δύο μεγάλα κόμματα κάτω από τον κ. Μαυρογιάννη, ένα εξάλλου υποψήφιο με τον οποίο συνεργάστηκαν κατά τις διακυβερνήσεις τους. Μπροστά στο κυπριακό πρόβλημα άλλα ζητήματα που χωρίζουν τα δύο κόμματα μπορούν να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Εξάλλου σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να εφαρμοστεί εάν δεν προηγηθεί έγκριση των σχετικών νομοσχεδίων και κανονισμών από τη Βουλή. Και εκεί το κάθε κόμμα διατηρεί την ανεξαρτησία του.

Στη Βουλή θα γίνονται οι ζυμώσεις και εκεί θα αναζητούνται συγκλίσεις και θα γίνονται οι συμβιβασμοί. Επομένως ακόμα κι αν ο κ. Μαυρογιάννης και οι ηγεσίες των δύο κομμάτων δεν καταφέρουν ή δε θέλουν για λόγους αντικειμενικούς και ιστορικούς να βρεθούν κάτω από την ίδια πολιτική – προεδρική στέγη, η δημοκρατία μέσω της Βουλής δίνει τη διέξοδο. Κι αυτή είναι η πρόταξη του κυπριακού προβλήματος και υποστήριξη του κ. Μαυρογιάννη από το ΔΗΣΥ χωρίς δεσμεύσεις για οτιδήποτε άλλο.

Το σύνθημα του προέδρου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν ότι «Ο Αβέρωφ Μπορεί». Και πιστεύω ότι μπορεί να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις και να κάνει τις μεγάλες υπερβάσεις. Ελπίζω να κάνει το ίδιο και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, σε συνεννόηση πάντα με τον κ. Μαυρογιάννη.

Δημοσιογράφος
([email protected])