Η «δικτατορία» των sms και η γενικολογία των ειδικών

Αύριο το Υπουργικό Συμβούλιο θα αποφασίσει κατά πόσον θα άρει κάποια από τα μέτρα που ισχύουν εδώ και μήνες εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Ήδη έχει γίνει γνωστό ότι η συμβουλευτική επιστημονική ομάδα εισηγήθηκε στον Υπουργό Υγείας την επιστροφή των μαθητών των γυμνασίων στα σχολεία τους και την επιστροφή των μαθητών των δημοτικών σχολείων της Λεμεσού επίσης στα σχολεία τους. Και ελπίζω η Κυβέρνηση να εισακούσει την επιστημονική ομάδα διότι την περασμένη εβδομάδα αποφάσισε διαφορετικά.

Εγώ όμως θα σταθώ σε ένα άλλο περιοριστικό μέτρο που αμφιβάλλω για την αποτελεσματικότητά του ως προς τον περιορισμό της πανδημίας αλλά είμαι σίγουρος για τις επιπτώσεις του τόσο στη ψυχική υγεία των πολιτών όσο στην οικονομία. Αναφέρομαι στα sms καθώς σήμερα η κυκλοφορία επιτρέπεται μόνο με την αποστολή μηνυμάτων τα οποία ισχύουν για 3 ώρες το καθένα. Εγώ προσωπικά χαρακτηρίζω το μέτρο ως «η δικτατορία των sms», διότι έτσι κατάντησε. Όταν εισήχθηκε πριν μήνες ήταν στο πλαίσιο ενός γενικού περιορισμού των διακινήσεων και κατ’ επέκταση των κοινωνικών επαφών. Σήμερα όμως όμως, μετά από τόσο καιρό, κατάντησε μέτρο εξαναγκασμού.

Κατά την άποψή μου λειτουργεί μάλιστα και αρνητικά παρά θετικά και προληπτικά. Με την κούραση που έχει επέλθει στον πληθυσμό και την ανάγκη που έχει πλέον ο κόσμος να κυκλοφορήσει, γίνεται κατάχρηση του μέτρου με δύο τρόπους:

Πρώτον, χρησιμοποιείται «άσκοπα» ως τρόπος κυκλοφορίας και όχι για συγκεκριμένο λόγο,

Δεύτερον, ακόμα και όταν το χρησιμοποιεί ο πολίτης για συγκεκριμένο λόγο το εξαντλεί διότι μετά δε έχει το περιθώριο να κυκλοφορήσει ξανά χωρίς το φόβο των 300 ευρώ.

Αν ανατρέξουμε όλοι πίσω στο πως συμπεριφερόμαστε πριν τον κορωνοϊό θα διαπιστώσουμε ότι ελάχιστες ήταν οι φορές που χρειαζόταν να είμαστε εκτός οικίας ή εργασίας για έξι ώρες για κάποιους από τους εννέα σκοπούς που σήμερα χρησιμοποιείται το sms. Τώρα όμως νιώθουμε την ανάγκη να εξαντλήσουμε το εξάωρο. Ιδιαίτερα τα σαββατοκυρίακα. Διότι, κυρίες και κύριοι που είτε εισηγείστε μέτρα είτε αποφασίζετε τα μέτρα, έχουμε κουραστεί.

Σε ότι αφορά την οικονομία, ο περιορισμός των sms, λειτουργεί αρνητικά. Κυρίως σε ότι αφορά το λιανικό εμπόριο και τους χώρους εστίασης. Οι πολίτες αποφεύγουν να επισκέπτονται την αγορά και την εστίαση για να μην εξαντλήσουν το όριο των δύο μηνυμάτων.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο σημαντικό ερώτημα σε σχέση με τα sms. Από τη στιγμή που ισχύουν περιορισμοί στις κοινωνικές επαφές (π.χ. επισκέψεις σε σπίτια), περιορισμοί ως προς τον αριθμό των πελατών σε ένα κατάστημα ή σούπερ μάρκετ, περιορισμοί στους χώρους εστίασης, περιορισμοί στις υπαίθριες συναντήσεις, περιορισμοί στις μετακινήσεις μετά τις 11.00 το βράδυ, περιορισμοί σε γάμους, βαφτίσεις, εκκλησιασμούς και ούτω καθ’ εξής, υποχρεωτική διενέργεια rabid test κλπ, προς τι τα sms;

Περιμένω να ακούσω την αντίθετη άποψη, στοιχειοθετημένα όμως και όχι με το γενικό «πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και φειδωλοί στις χαλαρώσεις». Αυτό ούτε επιδημιολόγος πρέπει να είσαι για το πεις ούτε λοιμωξιολόγος και ούτε Υπουργός Υγείας για να το προτείνεις. Μπορούμε να το λέμε όλοι και να το προτείνουμε άπαντες, γενικά και αόριστα…