«Παραμύθια της Χαλιμάς η οριζόντια ψηφοφορία»

Όταν αρχηγοί μεγάλων κομμάτων εκφράζονται με τόσο απόλυτο τρόπο οφείλουμε να διερωτηθούμε «Μήπως έχουν δίκαιο;». Βεβαίως οφείλουν αυτοί πρώτα να προβληματιστούν γιατί 77% των πολιτών δεν είναι ικανοποιημένοι από το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα. Οφείλουν, νομίζω, περισσότερο σεβασμό προς το 83% των πολιτών που ζητούν οριζόντια ψηφοφορία. Θα ήταν καλό επίσης να μελετούν λίγο πριν διατυπώνουν ισχυρισμούς ότι αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Αν προβληματιζόντουσαν, σεβόντουσαν και μελετούσαν, η χώρα μας θα είχε πολύ πιθανόν αποφύγει το  Μαρί, την οικονομική καταστροφή, τα σκάνδαλα και την διαφθορά. Μήπως, ωστόσο, σωστά λέει ο κ. Κυπριανού ότι «δεν είναι νοητό ο πολίτης να ψηφίζει ταυτόχρονα υποψήφιο που είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και άλλο υποψήφιο που είναι εναντίον;». Έτσι είναιαν έτσι νομίζετε, και αυτή την στρεβλή θεώρηση περί πολιτικής είναι που αγωνίζονται να αλλάξουν οι πολίτες. Και εξηγώ. Σε μια δημοκρατία ο πολίτης είναι κυρίαρχος για να αποφασίσει με ποια κριτήρια επιλέγει κόμμα ή υποψήφιο. Αν ο πολίτης θεωρεί, για παράδειγμα, την εντιμότητα και τις  ικανότητες  ως  τα πλέον σημαντικά στοιχεία στην πολιτική βεβαίως μπορεί να ψηφίσει αυτούς που θεωρεί πλέον έντιμους  και ικανούς, έστω και αν αυτοί που θα ψηφίσει διαφωνούν μεταξύ τους, πχ για τις ιδιωτικοποιήσεις. Γιατί να μην μπορεί ο κυρίαρχος πολίτης να επιλέξει ένα υποψήφιο για τις θέσεις του στο εθνικό θέμα και έναν άλλο για τις απόψεις του περί οικονομίας; Γιατί οι επιλογές  να περιορίζονται στις αποχρώσεις του κόκκινου (ΑΚΕΛ) και του μπλε (ΔΗΣΥ); Δεν έχουν ξανακούσει οι πολιτικοί μας για πολυφωνία; Γιατί να μην μπορώ να επιλέξω την κοινωνική ευαισθησία της αριστεράς, την ελεύθερη οικονομία της δεξιάς και τον σεβασμό στο περιβάλλον των οικολόγων; Αν βρω κόμμα που να τα συνδυάζει μπορεί να ψηφίσω κάθετα. Όπως κάθετα μπορεί να ψηφίσει με το σύστημα οριζόντιας ψηφοφορίας όποιος ικανοποιείται με αποχρώσεις του μπλε ή του κόκκινου. Εμείς δεν τους απαγορεύουμε να ψηφίζουν κάθετα, γιατί μας απαγορεύουν να ψηφίσουμε οριζόντια. Τι φοβούνται? Για να το θέσω απλά. Η οριζόντια ψηφοφορία διευρύνει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που απολαμβάνουν οι πολίτες. Δεν κατανοώ γιατί ο κ. Κυπριανού θεωρεί ότι οι πολίτες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την  ελευθερία τους και επιβάλλει περιορισμούς; Δεν είναι μικρά παιδιά για να περιορίζουμε τα κανάλια της πολιτικής TV που παρακολουθούν. Οι πολίτες αποστασιοποιήθηκαν από την πολιτική διότι τα κόμματα προκαθορίζουν τις πολιτικές επιλογές με κομματικά κριτήρια και όχι ανταποκρινόμενοι στους προβληματισμούς των πολιτών. Λέει επίσης ο κ. Κυπριανού ότι πρέπει να ψηφίζουμε με βάση πολιτικές θέσεις και όχι στην βάση της εμφάνισης ή ευγλωττίας. Πολύ σωστός! Γιατί όμως δεν εμπιστεύεται το ένστικτο των πολιτών; Δηλαδή τώρα οι πολίτες ψηφίζουν τους πιο ωραίους δημαγωγούς μέσα από τα κομματικά ψηφοδέλτια; (Προσωπικά, ομολογώ ότι προτιμώ τους εμφανίσιμους ρήτορες με ικανότητες και εντιμότητα από τους αδέξιους ομιλητές που το εισιτήριο τους στο κοινοβούλιο είναι οι γάμοι που πήγαν και τα ρουσφέτια που έκαναν. Επίσης να μελετήσουν οι επικριτές  εκλογικά συστήματα της Ελβετίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Νέας Ζηλανδίας και Αυστραλίας. Θα βρουν πολλές περιπτώσεις οριζόντιας ψηφοφορίας. Και αν δεν θέλουν να πάνε τόσο μακρυά ας ψάξουν στα πρακτικά της Κυπριακής Βουλής του 2000. Θα βρουν πρόταση που κατέθεσε ο εκ των ηγετών του ΔΗΚΟ Τάσσος Παπαδόπουλος μαζί με Αντρούλα Βασιλείου, Μάρκο Κυπριανού, Αντρέας Φιλίππου και άλλους. Ωστόσο, παρ’  όλα τα επιχειρήματα μου, έχει δίκαιο ο κ. Κυπριανού: Παραμύθι της Χαλιμάς είναι η οριζόντια ψηφοφορία! Κατ’ ακρίβεια είναι το παραμύθι του Αλλαντίν όπου το τζίνι του πολίτη βγαίνει πλέον ελεύθερο από το κομματικό πιθάρι. Αυτό είναι που φοβίζει κάποιες κομματικές ηγεσίες. Για ανανέωση της πολιτικής ζωής της χώρας χρειαζόμαστε εκσυγχρονισμό του εκλογικού συστήματος. Για να απελευθερωθούν οι πολίτες απαιτείται αγώνας. Τολμούμε; Η πλατφόρμα Διαφάνεια Τώρα! έχει δημιουργήσει ιστοσελίδα όπου μπορούν να προσυπογράψουν το αίτημα για απελευθέρωση από κομματικά στεγανά (www.diafaniatora.com). Όπως σε όλα τα παραμύθια, η Ελευθερία στο τέλος επικρατεί. * Καθηγητής χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και Senior Fellow, the Wharton School, University of Pennsylvania, Πρόεδρος των Πρυτάνεων των Πανεπιστημίων των Ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Αναρτήθηκε στο zenios.wordpress.com .