Park and ride, ένα μεμονωμένο ακριβοπληρωμένο μέτρο

«Πάμε εξπρές»  για ένα νέο αδιέξοδο

Πρόσφατα ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ σχετικά με το κόστος του πειράματος Park and ride - «Πάμε εξπρές» - στη Λευκωσία. Ως γνωστό πρόκειται για το μέτρο της μετάβασης από το στάδιο ΓΣΠ στη Λευκωσία με λεωφορεία το κόστος της οποίας καταβάλλει στην εταιρεία το Κράτος. Από τα στοιχεία προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:

● Για ένα χρόνο το Κράτος έχει καταβάλει στην ιδιωτική εταιρεία περίπου 800 χιλ. ευρώ.

● Την υπηρεσία έχει αξιοποιήσει ένας πολύ μικρός αριθμός επιβατών, γύρω στους 350 την ημέρα, ως επί το πλείστον οι ίδιοι.

● Στην καλύτερη περίπτωση στα λεωφορεία επιβιβάζονται γύρω στους 15 επιβάτες και στη χειρότερη ένας με δύο.

● Το μέσο κόστος για το Κράτος ανά επιβάτη υπολογίστηκε γύρω στα 9 ευρώ.

Με δεδομένη την πρόθεση της Κυβέρνησης να εισαγάγει ανάλογη δωρεάν υπηρεσία σε Λεμεσό και Λάρνακα, θα ήθελα να σημειώσω τα ακόλουθα:

● Πρώτον, από τα στοιχεία προκύπτει ότι πρόκειται για ένα μέτρο που δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Φιλελευθέρου το μέτρο αφαίρεσε μόλις 300 – 350 αυτοκίνητα από την κυκλοφορία στην είσοδο της Λευκωσίας σε ένα σύνολο 4 χιλ. εισερχόμενων οχημάτων. Το πρόβλημα στην είσοδο της Λευκωσίας εξακολουθεί να παραμένει, κυρίως μεταξύ των ωρών-αιχμής 7 με 9 π.μ.

● Δεύτερον, το κόστος της υπηρεσίας είναι ψηλό και θα πρέπει το Κράτος να μελετήσει εάν αξίζει να το συνεχίσει και εάν ναι, τι πρόσθετα μέτρα θα πάρει για να το ενισχύσει. Στην εξίσωση θα πρέπει να υπολογιστεί και το περιβαλλοντικό κόστος.

Γενικότερα όμως, όπως προκύπτει από τα σχετικά στοιχεία - κάτι που για εμένα ήταν αναμενόμενο - επρόκειτο για μία υπηρεσία εξ αρχής καταδικασμένη να αποτύχει ή να κινηθεί κάτω του μετρίου καθότι αφορούσε ένα μεμονωμένο μέτρο που περισσότερο κινείται στη σφαίρα των εντυπώσεων.

Ακόμα και έτσι όμως, από τη στιγμή που η Κυβέρνηση θέλει να επεκτείνει το μέτρο και σε άλλες πόλεις, θα πρέπει να το κάνει στη βάση νέων παραμέτρων, όπως:

- Η ανάθεση να γίνει με προσφορές που να αφορούν ένα μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει κι άλλα μέτρα που θα αυξάνουν τη χρήση των λεωφορείων αυτών. Στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να εμπλέκονται και οι ίδιες οι εταιρείες ώστε να έχουν κίνητρο αύξησης των επιβατών καθώς σήμερα, βρέξει χιονίσει, μεταφέρουν ή όχι επιβάτες, το κέρδος τους είναι δεδομένο.

Για παράδειγμα θα μπορούσαν οι ίδιες να εισαγάγουν ειδικές διαδρομές για εργαζόμενους σε δημόσιες υπηρεσίες που θα τους αποβίβαζαν (και επιβίβαζαν) στους χώρους εργασίας τους. Ακόμα και ειδικές διαδρομές για μαθητές και φοιτητές.

- Να υπάρχουν όροι ώστε τα λεωφορεία που θα χρησιμοποιούνται να είναι μικρομεσαίου τύπου, ηλεκτρικά που να φορτίζονται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτό θα ενίσχυε την προσπάθεια για λιγότερους ρύπους στις πόλεις (λιγότερα ιδιωτικά αυτοκίνητα και λεωφορεία μηδενικών ρύπων). Σήμερα χρησιμοποιούνται λεωφορεία των περίπου πενήντα θέσεων για να μεταφέρουν 2 με 15 επιβάτες για κάθε διαδρομή!

Πέραν όμως των πιο πάνω εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην Κύπρο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες. Θα πρέπει να γίνει στη βάση ενός γενικού σχεδιασμού - μάστερ πλαν - το οποίο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα αλλάζει και το πολεοδομικό χάρτη της χώρας. Πόλεις διαμορφωμένες με τρόπο που να μπορούν να εξυπηρετούνται αξιοπρεπώς από δημόσιες συγκοινωνίες, αποκέντρωση δημόσιων υπηρεσιών εκτός πόλεων, ενίσχυση της υπαίθρου για να ζουν, εργάζονται και προσελκύονται σε αυτή πρόσθετοι κάτοικοι, ενίσχυση των σχολείων για να μην αναγκάζονται γονείς και μαθητές να προσφεύγουν στις πόλεις και πολλά άλλα που μπορούν να καταγράψουν με επιχειρήματα οι ειδικοί.

Εάν όμως στόχος είναι να παραμείνουμε στις εντυπώσεις και τα Park and ride, αδιαμφισβήτητα θα «Πάμε εξπρές» σε ένα νέο αδιέξοδο, ακριβοπληρωμένο και πολύ χειρότερο από το σημερινό. Ελπίζω τέλος να μην «Πάμε εξπρές» για ένα νέο σκάνδαλο...

Δημοσιογράφος
[email protected]