Η παραίτηση Δημητριάδη προκαλεί: Διαφάνεια στη Διερευνητική Επιτροπή
Η διευθέτηση μεταξύ του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και της κυβέρνησης για την εθελούσια αποχώρηση του ήταν η μόνο δυνατή συνετή διέξοδος. Τονίζω το συνετή, διότι υπήρχαν και πολλές μη συνετές επιλογές. Αφού τις ακολουθήσαμε όλες – «παράνομα» συμβόλαια, «παράνομες» κάμερες και «παράνομοι» φρουροί — καταλήξαμε στη μόνη συνετή που απέμεινε: Βελούδινο διαζύγιο. Όταν αρθρογραφούσα τον περασμένο Νοέμβριο για τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα προτείνοντας «παύσατε πυρ» στην Κεντρική Τράπεζα, πίστευα στις εισηγήσεις μου. Ακόμη και η περίοδος των τριών μηνών που εισηγήθηκα τηρήθηκε εκ των πραγμάτων.
Τέλος καλό, όλα καλά; Όχι ακριβώς.
Πριν το διορισμό μου στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής Τράπεζας είχα αρθρογραφήσει για τα λάθη του διοικητή αλλά ως μέλος του ΔΣ εργάστηκα για να προωθείται το έργο της Κεντρικής χωρίς συνεχείς αντιπαραθέσεις. Ορισμένοι θεώρησαν οτι διορίστηκα για να διώκω το διοικητή και άλλοι ότι ταυτίστηκα μαζί του. Θεωρώ προσβλητικό να νομίζουν κάποιοι ότι πουλιέσαι για €30,000 - αλήθεια, είμαστε ένας λαός που πουλιόμαστε; Βρίσκω υποτιμητικό να θεωρούν ότι ταυτίζεσαι με κάποιον -- μόνο όσοι στερούνται δικών τους απόψεων ταυτίζονται με άλλους. Έχοντας λοιπόν επιχειρηματολογήσει εναντίον του διοικητή εκτός Τράπεζας και έχοντας τον στηρίξει καθηκόντως εντός, καταθέτω για την παραίτηση του τα εξής:
- Η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μόνο ζημιά προκαλούσε. Βρέθηκε συναινετική διέξοδος αλλά θα προτιμούσα από όλους περισσότερη ειλικρίνεια: Ο Διοικητής δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του και αυτό όφειλαν να του το υποδείξουν χωρίς απειλές για τάχα πλαστογραφίες και κάμερες ασφαλείας. Μέσω της νομικής οδού θα σερνόμασταν για μήνες και χρόνια σε ευρωπαϊκά δικαστήρια, με την Κεντρική Τράπεζα ακυβέρνητη σε μια κρίσιμη περίοδο της κυπριακής οικονομίας.
- Ανταμοιβή για παραίτηση για προσωπικούς λόγους δεν προβλέπεται στο συμβόλαιο, ενώ αλλαγή του συμβολαίου είναι παρέμβαση στην ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας. Γιατί; Διότι με αλλαγές συμβολαίων μπορεί μια κυβέρνηση να αναγκάσει το διοικητή σε παραίτηση μειώνοντας το μισθό του ή να τον εξαγοράσει με πρόσθετα ποσά. Δυστυχώς τέτοιες πρακτικές δεν είναι ασυνήθεις στην Κύπρο. Να θυμίσω τι λέχθηκε στην διερευνητική επιτροπή αναφορικά με τις αποζημιώσεις που ζητούσε ο Χαρίλαος Σταυράκης όταν έφευγε από την Τράπεζα Κύπρου για να αναλάβει το υπουργείο οικονομικών: «Λέγαμε όχι, όχι, αλλά η πλειοψηφία αποφάσισε να του δώσουμε κάτι, ήταν να πάει να γίνει υπουργός, τράπεζα είμεθα, είναι πράγματα τα οποία δυστυχώς δεν μπορείς να τα αποφύγεις σε τέτοιες περιπτώσεις οπότε αποφασίσαμε και δώσαμε πρόσθετα ποσά» (Κατάθεση Ε. Ξενοφώντος, 16/7/2013). Δίνει πρόσθετα ποσά η Τράπεζα Κύπρου, δίνει πρόσθετα ποσά η κυβέρνηση και μετά διερωτόμαστε γιατί πτωχεύσαμε!
- Η καταβολή της ανταμοιβής σε τράπεζα του εξωτερικού εγείρει μείζων θέμα ηθικής τάξης – αν όχι και νομιμότητας. Αυτό αφορά πρωτίστως το διοικητή που εποπτεύει τα περιοριστικά μέτρα και δευτερευόντως την κυβέρνηση. Αναλογιστήκαμε τι μήνυμα εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα στέλνει αυτή η ενέργεια; Πολύ θλιβερός τρόπος να τελειώσει η θλιβερή θητεία του Κεντρικού Τραπεζίτη.