Τρόποι εξόδου της Κυπριακής οικονομίας από την κρίση

Λογικοτατα ολα οσα αναφερονται αλλα τιποτα καινουριο. Σιγουρα συμφωνω αλλα θα ηθελα ετσι για μια φορα στην ζωη μας να μιλουσαμε επιτελους με συγκεκριμενα ποσα και παραδειγματα. Να λεγαμε επιτελους ποιες ειναι οι σπαταλες που πρεπει αμεσα να μειωθουν και ποια ειναι αυτα τα αναπτυξιακα εργα που πρεπει να γινουν. Γιατι το παραμυθι της αναπτυξης εχει αρχησει να γινεται πολυ βαρετο ρε παιδι μου και ελπιζω να μην μεινει και αυτο στα ανεκδοτα της ιστοριας οπως το περιβοητο λεφτα υπαρχουν του Παπανδρεου.

Κ. Ζαχαριάδη όταν αναφέρεται "Ο διαχωρισμός των εργασιών του τομέα στην Ελλάδα από τις εγχώριες του εργασίες είναι μάλλον εξίσου αναγκαίος έτσι ώστε να προστατευτεί πρωτίστως ο Κύπριος καταθέτης και φορολογούμενος", πως ακριβώς προτείνεται να γίνει αυτό;

Χαίρομαι όταν νέοι όπως ο κ. Ζαχαριάδης παίρνουν πρωτοβουλίες. Έχει δίκαιο σε όσα γράφει, αλλά ας μη μένει εκτός συζήτησης ο ρόλος της πολιτικής υποκουλτούρας που είναι κατά την άποψή μου η κύρια γενεσιουργός αιτία της πλειοψηφίας των δεινών μας στη Ελλάδα και εδώ. Οι ξύπνιοι Κύπριοι πολίτες ας έχουν υπόψη ότι τίποτα σε βάθος χρόνου δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν επιβληθούν εκ των κάτω ριζικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις, και δεν εννοώ φυσικά απλά αλλαγή ηγεσίας. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι δεν επικρατεί αξιοκρατία στην ανέλιξη της κυπριακής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να διοικούν (πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά, κοινωνικά) μέτριοι ή τυχαίοι. Αυτή η μετριοκρατία, ειδικά σε μικρούς πληθυσμούς, είναι σίγουρη συνταγή αυτόματης παρακμής και καταστροφής.
Αυτή η κατάσταση έχω την άποψη ότι κυριαρχεί όχι γιατί την επιδιώκουν οι ηγεσίες των κομμάτων - δεν θέλω να τις χρεώσω με τόση ασυδοσία, αλλά γιατί λόγω ιστορικών συγκυριών δεν έχουν αναγνωρίσει μερικές βασικές αρχές της ανάπτυξης και κάποια υιοθετημένα ως κατακτήσεις της ίδιας της ανάπτυξης ή του "κοινωνικού κράτους" εμπόδιά της.
Θα δώσω μερικά παραδείγματα:
1. Υπάρχει κανείς που διαφωνεί ότι στην Κύπρο (ό, τι γράφω εδώ ισχύει σε μεγάλο βαθμό και στην Ελλάδα) κυριαρχεί η γεροντοκρατία; Μπορώ να αναφέρω πολλές αποδείξεις γι' αυτό, αλλά ελπίζω ότι δεν χρειάζεται. Η επικράτηση όμως των ηλικιωμένων γίνεται εις βάρος των νέων και αυτό είναι εξαιρετικά ζημιογόνο. Φρονώ ότι η επιβράβευση του γήρατος ξεκινά από την ευρύτερη δημόσια υπηρεσία με τις μισθολογικές κλίμακες που σημαίνουν αυτόματη ανέλιξη χωρίς καμμία κρίση της προηγούμενης προσφοράς ούτε των υπαρχουσών δυνατοτήτων της οικονομίας.

...συνέχεια
Αυτή η κατάσταση έχει τα καταστροφικά αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι. Οι νέοι αμείβονται από το ένα τρίτο μέχρι το ένα έκτο των μισθών των γονιών τους για την ίδια θέση και συχνά έχοντας πολύ περισσότερα προσόντα. Συνέπειες: παντού γηρασμένοι εύποροι πολίτες και απένταροι νεαροί, που στο τέλος γίνονται υποχείρια της παλιάς σχολής για να υποβοηθηθούν οικονομικά και να επιβιώσουν. Ποιος νέος, ή ποιο νέο ζευγάρι) μπορεί σήμερα από μόνος να συντηρήσει οικογένεια;
Αυτή η κατάσταση επιβάλλεται από τις συντεχνίες και όποιος μιλήσει για άρση της θεωρείται εχθρός της κοινωνίας..
2. Η μόρφωση στα δημόσια σχολεία έχει καταντήσει αίσχος. Καθηγητές και δάσκαλοι διορίζονται με τη σειρά, σαν να πρόκειται για πρόσληψη ανειδίκευτων εργατών που το μόνο που κάνουν είναι να κουβαλάν τούβλα. Αν τους ρωτήσεις γιατί, θα σού πουν ότι αυτή είναι η μόνη μέθοδος να καταπολεμηθεί ο κομματισμός, γιατί διαφορετικά το κάθε κόμμα θα διόριζε τους δικούς του! Αποτέλεσμα: το επίπεδο μόρφωσης είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, Οι Ολυμπιάδες όλων των επιστημών δίνουν οικτρά αποτελέσματα, κυριαρχούν τα φροντιστήρια, η κριτική σκέψη στους νέους είναι ανύπαρκτη.
- Τι θα μπορούσε να γίνει; Πλήρης ή εκτεταμένη ανεξαρτητοποίηση των σχολείων και ανταγωνισμός μεταξύ των. Η πρόσληψη δασκάλων να γίνεται από σχολικό συμβούλιο, (όσοι δεν είναι καλοί ας παραμένουν άνεργοι ή ας βρουν άλλη δουλειά) οι μαθητές να πηγαίνουν στο σχολείο της επιλογής τους ανάλογα με το επίπεδο που αυτό προσφέρει και το σχολείο να θέτει κάποια κριτήρια επιλογής τους, (διαφορετικά να πηγαίνουν σε ειδικά σχολεία) πέρα από την κρατική αμοιβή οι καθηγητές να διδάσκουν (ιδιαίτερα) αν θέλουν σε μαθητές εκτός του σχολείου τους και να φορολογούνται γι' αυτό κλπ κλπ.
3. Η κομματικοκρατία με τους διορισμούς σε ημικρατικούς και άλλους από την εκτελεστική εξουσία εξαρτώμενους οργανισμούς να τερματιστεί! Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, διότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της οικονομίας (και όχι μόνο) είναι τα ανίκανα Διοικητικά Συμβούλια.
- Τι να γίνει; Απλούστατα οι θέσεις των Συμβούλων σε όλους τους οργανισμούς να προκηρύσσονται, να δημοσιεύονται (η δικαιολογία των πολιτικών που δεν το κάνουν είναι, άκουσον, άκουσον: "για να ακολουθούν την πολιτική της κυβέρνησης". Εδώ γελά και το παρδαλό κατσίκι) και οι διορισμοί να γίνονται από ομάδες ακομμάτιστων εμπειρογνωμόνων στη βάση αδιαμφισβήτητων προσόντων. Μόνο έτσι θα πάψουμε να έχουμε υπεράριθμο Διοικητικό Συμβούλιο αεροπορικής εταιρείας στο οποίο βρίσκονται από ποδοσφαιριστές μέχρι γεωργοί.
4. Οι εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας από το 1963 και μετά (με την κατάργηση του "βέτο") έχουν εξισωθεί με τις εξουσίες απόλυτου μονάρχη! Αυτό πρέπει αμέσως να τερματιστεί διότι τα λάθη που γίνονται από την έστω και ακούσια κατάχρηση αυτής της δύναμης είναι συχνά καταστροφικά. Δεν είναι εύκολο να γίνει, αλλά μπορεί ο οποιοσδήποτε υποψήφιος Πρόεδρος εθελοντικά να βάλει κάποιες βάσεις σ' αυτό:
α) να μη παίρνει γενικά σημαντικές αποφάσεις πριν τις θέτει ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου για ψηφοφορία.
β) Για αποφάσεις στο Κυπριακό να συμβουλεύεται και προενημερώνει τους ηγέτες τουλάχιστο των τεσσάρων μεγαλύτερων κομμάτων.
5. Οι βουλευτές, πρόεδροι και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι κομμάτων, κλπ να μη δικαιούνται να θέτουν υποψηφιότητα για πέραν των δυο θητειών. Για ψηλές θέσεις στον δημόσιο και ημικρατικό τομέα να επιβάλλεται χρονική και τοπική ανακύκλωση, έτσι που να αποφεύγεται η διαφθορά.
- Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που εμποδίζουν την ανάπτυξη και πρέπει να διορθωθούν (πόθεν έσχες αξιωματούχων, κομμάτων κλπ, αποπολιτικοποίηση ποδοσφαίρου και γενικά αθλητισμού, μείωση της κρατικής χορηγίας σε κόμματα κ. ο. κ.) αλλά ας παραμείνω μέχρις εδώ.

Επίκαιρο και χρήσιμο το άρθρο σας κ. Ζαχαριάδη, αλλά " σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν".
Θα σχολιάσω ένα μικρό μέρος από τις εισηγήσεις σας.
Τα πολιτικά κόμματα στη Κύπρο, κατ' εμένα, αποτελούν ένα παράνομο CARTEL. Δηλαδή δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία από ποιό πολιτικό κόμμα προέρχεται ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση. Τα λάφυρα (οι δαπάνες του κράτους) διαμοιράζονται με μαθηματική και αναλογική ακρίβεια σε όλα τα κόμματα. Και εφ'όσον οι δαπάνες του κράτους θεωρούνται ως το ΚΕΡΔΟΣ του Cartel, η τάση και προσπάθεια, είναι προς μεγιστοποίηση τους και όχι προς περιορισμό τους.
Ας πάρουμε κατά τύχη ένα παράδειγμα, το ΡΙΚ, (που και εσείς αναφέρατε). Υπάρχει τρόπος να συμμαζευτεί? Πριν κάποιες μέρες άκουσα (κατά λάθος) την αθλητική εκπομπή του ΡΙΚ με την ζωντανή ανταπόκριση των ποδοσφαιρικών αγώνων. Εκείνη τη στιγμή ο ανταποκριτής του ΡΙΚ είχε την αφέλεια (ή εντιμότητα) να μας πληροφορήσει ότι τον συγκεκριμένο αγώνα τον παρακολουθούσαν καμμιά 20αριά άτομα! Ποιός πλήρωνε το συνεργείο του ΡΙΚ γιά να έχουμε ζωντανή ανταπόκριση από αυτόν τον αγώνα? Την ίδια στιγμή, ένα παιγνίδι τάβλι στο καφενείο της γειτονιάς, το παρακολουθούσαν τουλάχιστον 25 άτομα - με κομμένη την ανάσα!-.

Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012Τα λάθη, οι επιπτώσεις και κάποιες θεραπείες.......


Τις τελευταίες μέρες και μετά την απόφαση για στήριξη της Λαικής γίνετε μεγάλος ντόρος στα μέσα ενημέρωσης για το θέμα της οικονομίας και ακούμε διάφορες αναλύσεις και εκτιμήσεις. Κάποιοι έχουν βρεθεί προ εκπλήξεως ενώ κάποιοι άλλοι ακόμα διερωτούνται τι φταίει . Με άρθρα μου το 2010 είχα αναφέρει τους λόγους που θα μας οδηγούσαν στην σημερινή κατάσταση της οικονομίας μας. Δεν είμαστε ακόμα στον πάτο. Εχουμε μπροστά μας τουλάχιστον ακόμα 5 χρόνια πριν η οικονομία ξεκινήσει να ανακάμπτει από τον πάτο. Ο πάτος δεν είναι η στήριξη της Λαικής, η Λαική ήταν θύμα μιας κακοδιαχείρισης, ο πάτος θα είναι λίγο μετά που το ίδιο το κράτος θα χρειαστεί στήριξη......


Όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας είναι απολύτως φυσιολογικά, είναι μια φυσιολογική εξέλιξη , μια διαδικασία διόρθωσης η οποία ξεκίνησε το 2008 , έγινε γνωστή σε πολλούς το 2012 και θα τελειώσει στην καλύτερη περίπτωση το 2017-2018. Αυτή η διαδικασία είναι η ΔΙΟΡΘΩΣΗ της φούσκας του δανεισμού της οικονομίας μας η οποία δημιουργά οικονομική κρίση. Η διόρθωση της φούσκας του δανεισμού θα διορθώσει και πολλές στρεβλώσεις στην οικονομία μας και όπως επίσης και την κακοδιαχείριση. Κανένας δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν την διαδικασία όπως κανένας δεν μπορεί να πιάσει ένα μαχαίρι όταν πέφτει, και ούτε μπορεί να σταματήσει την λάβα όπως κατεβαίνει από το ηφαίστειο, θα σταματήσει από μόνη της αφού πρώτα κάψει σχεδόν τα πάντα στο πέρασμα της. Μετά την διόρθωση/κάψιμο από την λάβα, τα χωράφια γίνονται πιο γόνιμα και πιο παραγωγικά…..


Πρώτα θα αναφέρω τα σφάλματα μας και τις στρεβλώσεις και μετά πως θα αλλάξουν/διορθωθούν. (οι λίστες είναι μικρές)


ΣΦΑΛΜΑΤΑ/ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ/ΚΑΚΟΔΕΙΑΧΙΡΙΣΗ


-Κύπριοι πολίτες και επιχειρήσεις , είμαστε δανεισμένοι 300% του ΑΕΠ μας. 20 χρόνια χτίζαμε σε δανεικά λεφτά , ξοδεύαμε πέραν των δυνατοτήτων μας.


-Όπως παρασύρθηκαν οι πολίτες παρασύρθηκε και το κράτος. Το κράτος νόμιζε ότι τα εισοδήματα από τα ακίνητα της περιόδου 2004-2007 θα ήταν επαναλαμβανόμενα.


- Οι τράπεζες επεκτάθηκαν σε λάθος χώρα. Δεν έκαναν διασπορά κινδύνου στην επέκταση τους στο εξωτερικό ενώ στο εσωτερικό βρέθηκαν εκτεθειμένες στην φούσκα ακινήτων του 2004-2007.


-Πολλές δημόσιες υπηρεσίες και ημικρατικοί οργανισμοί δεν λειτουργούν αποτελεσματικά με αποτέλεσμα να υπάρχει κακοδιαχείριση . Οι αμοιβές στις δημόσιες υπηρεσίες σε σχέση με τις αποδόσεις τους είναι ψηλές και δυσανάλογες σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα. Η κακοδιαχείριση επηρεάζει αρνητικά την πραγματική οικονομία. (βλέπε ΑΗΚ, Κυπριακές αερογραμμές κλπ)





ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ


-Οι τράπεζες θα χρειαστούν και άλλα κεφάλαια εώς τις αρχές του 2013.


- τα μη εξυπηρετούντα δάνεια στην Ελλάδα θα ξεπεράσουν το 20% και στην Κύπρο το 15%


-Οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν να διοχετεύσουν χρήμα μέσα στην οικονομία ούτε και μετά τις αυξήσεις.


-Η ανεργία τον Νοέμβριο θα είναι 12%


-Το κράτος δεν θα μπεί μέσα στις αγορές σε όλο το 2012 και μάλλον και ΟΛΟ το 2013.


-Το κράτος θα αναγκαστεί στις επόμενες εβδομάδες να πάρει και άλλα μέτρα.


- Το κράτος εάν ως τον Οκτώβριο δεν εξασφαλίσει από Τρίτη χώρα δάνειο ύψους 3 δις για να καλύψει τις ανάγκες του 2013 τότε δεν θα πάει μόνον στον μηχανισμό αλλά ΤΡΟΙΚΑ, επιδή από το ESFS μπορούμε να πάρουμε μόνον 1.7 δις που είναι το 10% του ΑΕΠ μας. Τα υπόλοιπα θα τα πάρουμε από το ΔΝΤ αφού πρώτα υπογράψουμε μνημόνιο. Το μόνον θετικό με εμάς είναι ότι ένα ποσό των 3 δις είναι μικρό για μεγάλες χώρες και δεν είναι δύσκολο να το δώσουν σε μια χώρα που έχει αποδεδειγμένα αποθέματα φυσικού αερίου. (ελπίζω να έχουμε διότι αυτή θα είναι η μόνη σωτηρία μας)


- Οι πτωχεύσεις φυσικών και νομικών προσώπων θα αυξηθούν σημαντικά.


- Το έγκλημα τα κοινωνικά προβλήματα θα αυξηθούν σημαντικά.




Εάν η Ελλάδα πάει στην δραχμή τότε αλλάζουν όλες οι πιο πάνω προβλέψεις προς το χειρότερο.

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

-Το κράτος πρέπει να στηρίξει τα κεφάλαια των τραπεζών έτσι ώστε αυτές να μπορούν να δανείζουν και να διοχετεύουν ρευστότητα στην οικονομία έστω και στο μικρό βαθμό που θα μπορέσουν. Πρέπει να μην χαθεί η αξιοπιστία του τραπεζικού μας συστήματος προς τους ξένους καταθέτες και προς τις εταιρείες διεθνών δραστηριοτήτων που έχουν έδρα την Κύπρο( Κυπριακές εταιρείες με ξένους μετόχους)


- Να αξιοποιηθεί Οργανισμός χρηματοδοτήσεως στέγης έτσι ώστε να διοχετεύει το κράτος χρήμα στον τομέα κατοικίας ο οποίος πλήγηκε τα τελευταία χρόνια. Να στελεχωθεί κατάλληλα ο ΟΧΣ και να παρέχει χαμηλότοκα δάνεια και σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις .


- Να εξαλειφτεί όλο το δημοσιονομικό έλλειμμα αρχές του 2013 μειώνοντας τις λειτουργικές του δαπάνες το κράτος. Όχι αύξηση εσόδων, όχι αύξηση της φορολογίας. Δεν πρέπει απλά να μειώσουμε το έλλειμμα, το κράτος πρέπει να έχει πλεονάσματα για να μπορεί να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος από τις αρχές του 2013. Δεν έχουμε χρόνο…..


- Να μειωθούν άμεσα τα λειτουργικά έξοδα των τραπεζών έτσι ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία των τραπεζών και να βελτιωθούν οι ισολογισμοί τους το συντομότερο δυνατό. Αυτό θα βοηθήσει στην προσπάθεια για σταθεροποιήσει του τραπεζικού μας συστήματος και να βελτιώσει την εικόνα των τραπεζών στα μάτια των οίκων αξιολόγησης.


-μετά τις αυξήσεις κεφαλαίων των τραπεζών οι τράπεζες η και το κράτος (στην περίπτωση της Λαικής) πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να διαχωριστούν οι τραπεζικές εργασίες από τις επενδυτικές δραστηριότητες των τραπεζών δημιουργώντας ξεχωριστή εταιρεία…….


Τα υπόλοιπα μέτρα που πρέπει να παρθούν τα ακούμε κάθε μέρα, δεν χρειάζετε να τα γράφω εδώ………..

Κύριοι,
Είναι καλή η έκφραση απόψεων και είναι καλό που υπάρχει ο χώρος αυτός.
Θα ήταν ακόμα καλύτερο αν οι απόψεις αυτές, που στις πλείστες των περιπτώσεων έχουν επιστημονικό υπόβαθρο, λαμβάνονταν υπόψη από τους κυβερνώντες.
Δυστυχώς "στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα".
Επαναλαμβάνω:
Η ελπίδα για τον τόπο αυτό είναι ότι μόνο 9 μήνες τους έχουν μείνει.
Το δυστύχημα για τον τόπο είναι ότι 9 μήνες είναι πάρα πολύς καιρός.

Δεν διαφωνώ με το άρθρο αλλά θεωρώ ότι στην Κύπρο κουμάντο κάμνουν σαν βαθύ κράτος οι τραπεζίτες.Χρησιμοποιούν τα λεφτά των καταθετών,άτε και των μετόχων,με τρόπο που αυξάνουν την δύναμη τους και δεν τολμά κανένας να τα βάλει μαζί τους.Όταν λέω τραπεζίτες δεν αναφέρομαι στα συμβούλια,αφού οι παραπάνω σύμβουλοι έχουν ρόλο γλάστρας και με κάποια ανταλλάγματα στηρίζουν τις αποφάσεις των διοικούντων.
ο Μιχαλάκης Σαρρής είπε πριν λίγο ότι δεν ήταν σε γνώση του Συμβουλίου της Λαικής σοβαρά γεγονότα.Κάτι ανάλογο είπε και ο Λοίζος Χατζηκωστής για τα μέλη της ΕΤΥΚ που ήταν μέλη στα Συμβούλια Τραπεζών.Πιστεύω και τους δύο.Το κύριο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει τώρα ο κάθε σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου αν ήταν υπόψη του και έτυχαν της έγκρισης του οι βασικές αποφάσεις της Διοίκησης.Τώρα όμως που η Διοίκηση είναι ακόμα εκεί,δείχνει 300 εκ κέρδη(!!!)στο τρίμηνο ,όχι μετά να έρθουν σαν Επιμηθείς και να επικαλεστούν άγνοια.Τώρα που η Διοίκηση μπορεί να τους κόψει τα δάνεια και άλλα ωφελήματα.Διότι δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.Δεν αναφέρομαι μόνο στα ομόλογα αλλά και σε άλλες σημαντικές αποφάσεις.Όσο οι Κύπριοι φοβούνται τους ισχυρούς και δεν μιλούν δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα για αυτούς και είναι καλύτερα να έρθουν οι ξένοι να δώσουν τέλος στην κατάσταση που επικρατεί.Άμα μόνοι μας δεν τα καταφέρνουμε ας μας βοηθήσει η Ευρωπαική οικογένεια στην οποία γίναμε είμαστε όλοι πολίτες.

Μια ερώτηση, ποιά είναι αυτά τα κλειστά επαγγέλματα στα οποία αναφέρονται πολλοί bloggers, όπως και ο κ. Ζαχαριάδης; Η ερώτηση δεν είναι ειρωνική, πραγματικά ρωτώ ποιά είναι τα κλειστά επαγγέλματα στην Κύπρο.

Σε ένα άρθρο του InBusiness, γράφει για τα ταξί, τα Z αυτοκίνητα (για τα οποία κάτι άκουσα πως γίνεται ή έγινε), τα φορτηγά (όπου υπάρχει ένα πρόβλημα με την έδρα του οδηγού όπως λέει το άρθρο) και οι αχθοφόροι των λιμανιών.

Αν γνωρίζει κάποιος κάτι παραπάνω, ας μου απαντήσει παρακαλώ.

Το άρθρο του InBusiness στο οποίο αναφέρθηκα: http://www.sigmalive.com/inbusiness/news/business/425868

Συμφωνώ με τα όσα αναφέρει ο κ. Ζαχαριαδης αλλα αυτο που θέλω να τονίσω είναι κάτι που αγνοείται απο τους περισσότερους. Κατηγορούνται οι Τράπεζας αλλα ας μην ξεχνούμε ότι αν δεν ήταν αυτές το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων θα ήταν πολυ χαμηλότερο απο αυτο που είναι σήμερα. Είναι το τραπεζικό σύστημα που κατα κύριο λόγο οδήγησε σε ανάπτυξη την Κύπρο όλα αυτά τα χρόνια.

Όλα αυτά που ειπώθηκαν είναι απολύτως ορθά. Αλλά δυστυχώς πως θα περιμένουμε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο, όταν ακόμη και μπροστά στο χείλος του γκρεμού επεμβαίνουν τα κόμματα για ρουσφέτια (βλέπε διορισμό μελών Λαϊκής). Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Πως οι ανίκανοι και οι μέτριοι ελέγχουν τα πάντα!!!

Τα λεγόμενα "κλειστά" επαγγέλματα είναι μόνο μια πολύ ξεκάθαρη μορφή της έλλειψης ανταγωνισμού, που υπάρχει στον υπέρτατο βαθμό στην Κύπρο. Ο ανταγωνισμός όμως είναι βάση κάθε προόδου στον (καπιταλιστικό) κόσμο που ζούμε. Εδώ πολλοί Κύπριοι λένε "και ποιος θέλει τον καπιταλισμό;" Αυτή η άποψη είναι τελείως καταστροφική διότι στον κόσμο που ζούμε είναι το χρήμα που μετρά και αυτό παράγεται ή κερδίζεται με συγκεκριμένο τρόπο (ψηλή παραγωγικότητα, καλύτερο, φτηνότερο προϊόν, κέρδος, πρόοδος). Μπορεί ένα άλλο κοινωνικό σύστημα να είναι καλύτερο, αλλά αυτό μπορεί να ισχύει μόνο αν η εφαρμογή του είναι συνολική, όχι επιλεκτική.
Μπορεί κανείς άνετα να ισχυριστεί ότι εδώ πάσχουν όλες οι μορφές ανταγωνισμού, όχι μόνο σε θέματα επαγγελμάτων. Φυσικά κάποια επαγγέλματα, όπως αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω (λιμενεργάτες, ταξί κλπ είναι ή ήταν 100% "κλειστά". Υπάρχουν όμως άλλα που είναι σε μικρότερο βαθμό, π.χ. τα ωράρια καταστημάτων, ο αριθμός των περιπτέρων, οι τιμές που καθορίζονται με "διατάγματα" όπως στα κουρεία, τα καύσιμα (εδώ υπάρχει πολύ περισσότερος παρεμβατισμός απ' ό, τι φαντάζεται κανείς, αφού οι διεθνείς τιμές κυμαίνονται συνεχώς, ενώ οι τιμές εισαγωγής των εταιρειών είναι με διαβολικό τρόπο σταθερές και θεωρείται εκ των προτέρων δεδομένο ότι οι μεγάλες εταιρείες δικαιούνται να κάνουν ΠΑΝΤΑ κέρδη και ποτέ ζημιές). Άλλα τέτοια επαγγέλματα είναι οι εισαγωγείς, ειδικά οι εισαγωγείς φρούτων και λαχανικών, που κατά διαβολικό πάλι τρόπο, καταφέρνουν πάντα να έχουν καθημερινά περίπου τις ίδιες τιμές, ανάλογα με την επιτόπια παραγωγή έστω και αν π. χ. έχουν τα μήλα στα ψυγεία και οι τεράστιες αλλάγές στις τιμές κάθε μέρα με τίποτα δεν δικαιολογούνται. Οι χοντρέμποροι στις αγορές φθαρτών κάθε μέρα, που καθορίζπουν τις τιμές ανάλογα με τη ζήτηση που έχουν, συνήθως από τους...ίδιους ή από συνεργάτες τους ιδιοκτήτες φρουταριών κλπ, οι περιπλανώμενοι ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, κηπουροί κλπ, οι οποίοι καθορίζουν μεταξύ τους μια ταρίφα (με ή χωρίς απόδειξη και ΦΠΑ πάντα), η ΑΗΚ, που δεν αφήνει χορτάρι να φυτρώσει στη σκιά της και οι άλλοι ημικρατικοί, τα Συμβούλια Αποχετεύσεων, που από παραγωγικότητα ούτε λέξη, μόνο αυξανόμενες χρεώσεις παρά τις αρχικές δεσμεύσεις όταν είχαν πάρει το δάνειο, τα Συμβούλια Υδατοπρομήθειας, που πρώτα βάζουν τον κόσμο μνα εύχεται να...βρέξει και μετά ακολουθούν οι αυξήσεις (και στα φθαρτά) πολύ πιο ψηλά από τις εποχές ανομβρίας, οι δημόσιοι υπάλληλοι, που κανονίζουν να παίρνουν μιας και δέσουν τον γάιδαρό τους πανύψηλες αποδοχές και δικαιώματα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο προκαλούν σημαντική αύξηση στην ανεργία των νέων, οι δάσκαλοι και καθηγητές με την απαίτηση να διορίζονται όλοι στην εκπαίδευση χωρ΄λις ουσιαστικό ανταγωνισμό όταν πάρουν ένα χαρτί, απλά μειώνοντας τον..αριθμό μαθητών ανά τάξη και ισχυριζόμενοι ότι αυτό θα ανεβάσει τη στάθμη τους (γι' αυτό όσο πάνε όλο και πιο αμόρφωτοι γίνονται). Να συνεχίσω;