Η λογική του παραλόγου

Ωραία τα λέτε Κε Σαββίδη , αλλά ενμερ´ωστε και τον κόσμο ότι τα hedge funds αγοράζουν τα δάμεια γύρω στο 35 % της ονομαστικής αξίας τους.

Κάθε δανειολήπτης πού θέλει να αποφύγει την πώληση του δανείου του στα γεράκια καλά κάνει να τραβήσει μιαν αγωγή στην τράπεζα γιά όλες τες καταχρηστικές χρεώσεις που έγιναν στο δάνειο του με τις παράνομες αυξύσεις των επιτωκίων.

Κανένα hedge fund δεν αγοράζει δάνειο στο οποίο υπάρχει αγωγή εναντίον της τράπεζας , και η αξία ενός τέτοιου δανείου για την τράπεζα είναι κοντά στο μηδέν. Θέλοντας να αποφύγει την εκδίκαση τέτοιας αγωγής η τράπεζα θα αναγκαστεί να κουρέψει το δάνειο σε σημαντικό ποσό. Οτι καταφέρει να εισπράξει θα είναι κέρδος.

Ma kyrie Savvide, h apantisi einai apli: Ean dothei h eukairia stous daneioliptes na ksoflisoun ta daneia tous stin timi pou tha edineto sta funds (pou einai kai akrws swsto) tote tha epofelounto....mono oi danioliptes kai oi trapezes!!! !!!! o novwn noito!

KM, You make an interesting point regarding how a borrower may impede the bank, at least temporarily, to package and sell his loans. I am not sure how watertight this is, but it is surely worth looking into. Desperate times, desperate measures!

You are right about the level of discount. It will be much larger than it is suggested in Mr. Averof's example. In my defence, I touch on this issue by saying: "εάν επαληθευθούν οι φόβοι κάποιων ειδικών ότι η τιμή πώλησης θα είναι πολύ χαμηλότερη από το παράδειγμα του κ. Νεοφύτου".

More importantly, if as it seems very likely, the price of loan sold is below the net of provisions balance, a new huge recapitalisation need will arise with no willing takers this time round!

Κε Σαββίδη, πως θα αγοράζουν οι πρωτοφειλέτες τα δάνεια τους αν αυτά θα πουλιόντουσαν ως μέρος ενός χαρτοφυλακίου δανείων? Θα πρέπει ΟΛΟΙ οι πρωτοφειλέτες να συμφωνήσουν να αγοράσουν όλο το πακέτο. Και πως θα επιμεριστούν το όφελος από την διαφοροποίηση κινδύνων που εμπεριέχει το πακέτο αλλά δεν υπάρχει στο κάθε δάνειο ξεχωριστά?


Είναι σαν να δίνεις δικαίωμα στον κρεοπώλη να αγοράσει πίσω τον κιμά πριν πωληθεί το λουκάνικο: Ποιός κιμάς ακριβώς είναι ο δικός του? και ποιό ποσοστό της αξίας του λουκανίκου ανήκει στον κρεοπώλη?

Κύριε Σαββίδη,

Απορρίψατε την εξήγηση του Αβέρωφ γιατί δεν δίνονται εκπτώσεις από τις τράπεζες, δεν μας δώσατε όμως τη δική σας εξήγηση. Αφού είναι τόσο απλά τα πράματα, γιατί δεν κουρεύουν οι τράπεζες όλα τα δάνεια κατά 20 ή 30% και να γίνουν εξυπηρετούμενα, και αντί αυτού προτιμούν να τα πουλήσουν σε τρίτους σε πιο χαμηλή (όπως ισχυρίζεστε) τιμή; Αυτός ο περιβόητος κύριος Ρος και η παρέα του που έβαλαν ένα δις στις τράπεζες γιατί να θέλουν να πωλήσουν σε χαμηλές τιμές τα δάνεια; Τι έχουν να κερδίσουν; Πώς θα ανακτήσουν την επένδυσης τους και να βγάλουν και κέρδος;

Αγαπητέ κ. Σαββίδη,

Όντως πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας. Ιδιαίτερα ο τίτλος του, "Η λογική του παραλόγου", πιστεύω αντακλά και στις θέσεις που αναπτύσσετε. Ιδιαίτερα θα αναφερθώ στην πρόταση σας να δίδεται στον δανειολήπτη με το μη εξυπηρετούμενο δάνειο η ευκαιρία από την Τράπεζα να εξαγόρασει το δάνειο του σε τιμή έκπτωσης αντίστοιχη με αυτή που η Τράπεζα θα αποκόμιζε πουλώντας το δάνειο σε fund. Την θέση αυτή την έχουν εκφράσει και διάφοροι πολιτικοί τελευταία. Μα κ. Σαββίδη μου ένας αφερέγυος δανειολήπτης με μη εξυπηρετοιύμενο δάνειο που θα βρει τα χρήματα να εξαγοράσει το δάνειο του; Αν έχει όντως τα χρήματα για να το εξαγοράσει με τιμή έκπτωσης γιατί δν πληρώνει τις δόσεις του; Πια άλλη τρόπεζα θα δώσει δάνειο σε αφερέγγυο δανειολήπτη με μη εξυπηρετούμενα δάνεια;

Είναι προφανές ότι η πρόταση σας απλά εξυπηρτετεί τους "strategic defaulters" που ενώ έχουν τα χρήματα απλά δεν πληρώνουν.

Επίσης δεν κάνετε καμιά αναφορά στους ηθικούς και άλλους κινδύνους της πρότσης σας όπως η ίση μεταχείριση των δανειοληπτών (γιατί να μην δοθεί η ίδια ευκαιρία εξαγοράς των δανείων τους με έκπτωση και στην πλειοψηφία του κόσμου που τα εξυπηρετεί κανονικά;) και το ισχυρό κίνητρο που θα δοθεί στους δανειολήπτες να μην εξυπηρετούν τα δάνεια τους για να τύχουν της ευνοικής μεταχείρισης του κουρέματος..

Είναι πράγματι αξιον απορίας οτι ο πολιτικός που νόμιζε οτι έχουμε τους καλύτερους τραπεζίτες του κόσμου και που ήθελε να κινήσει αγωγή του Ντράγκι γιατί στήριξε τις κυπριακές τράπεζες σήμερα θέλει να παρουσιάζεται και ως ειδήμονας παντός θεματος τραπεζικού. Οστον αφορά την ουσία του θεάματος, το οποίο ειναι αρκετά πολύπλοκο, πρέπει κάποιος να λάβει υπόψη τα κίνητρα η τα αντικίνητρα που δημιουργούνται για ολους τους δανειολήπτες αλλά και για τις τραπεζες απο οποιαννδήποτε λύση για τα ΜΕΔ. Π.χ. Αν δοθεί έκπτωση σε αυτους που εχουν ΜΕΔ, δημιουργούνται κίνητρα σε ολους να σταματήσουν να πληρώνουν και στις τραπεζες να σταματήσουν να δανείζουν.

Κύριε Σαββίδη,

πολύ σωστά ανοίγετε το δημόσιο διάλογο για αυτό το πολύ σημαντικό θέμα. Ο χειρισμός των ΜΕΔ απο τις τράπεζες στην Κύπρο είναι κατα το λιγότερο τραγελαφικός. Δεν έχουν αντίληψη ή καν τη διάθεση για να τα διαχειριστούν σωστά και συνεχώς επιφορτώνουν τον δανειολήπτη με την ευθύνη να βρεί αυτός τη λύση σε ένα πρόβλημα που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει και αυτές μόνο μπορούν να το λύσουν.

Τα ξένα ταμεία θα αγοράσουν τα δάνεια στο 20% της αξίας των δανείων (όπως φαίνονται στα βιβλία των τραπεζών και όχι αυτά που ζητάνε απο τους δανειολήπτες που είναι κατα πολύ πιο φουσκωμένα λόγω υπερχρεώσεων και τόκων). Άν δηλαδή μιλάμε για ένα δάνειο των 500,000 θα το αγοράσουν στις 100,000. Αυτός που θα το αγοράσει θα διαπραγματευτεί με τον δανειολήπτη για ένα ποσό 300,000 και ο δανειολήπτης πλέον θα μπορεί να ανταποκριθεί και το δάνειο θα είναι βιώσιμο και εξυπηρετούμενο. Αν δεν μπορεί να το αποπληρώσει τότε θα δώσει το ακίνητο του προς εξόφληση του χρέους και θα κλείσει η υπόθεση. Οι τράπεζες όμως αδυνατούν να κάνουν τέτοιου είδους διευθετήσεις και προτιμούν να πιέζουν τον δανειολήπτη για ένα χρέος 600,000 αφού το έχουν φουσκώσει αρκετά με υπερχρεώσεις και τόκους και περιμένουν απο τον δανειολήπτη να ανταποκριθεί και να βρεί λύση.
Η πρακτική του να δικαιούται ο δανειολήπτης να αγοράσει το δάνειο του στην προσφερομένη τιμή είναι κάτι που εφαρμόστηκε και στο παρελθόν στη Γερμανία. Αυτό επιτυγχάνεται βασικά με αναχρηματοδότηση, αφού ο δανειολήπτης θα πάει πλέον σε μια άλλη τράπεζα η οποία θα εξετάσει ένα αίτημα για 200,000 για παράδειγμα και θα εξασφαλίσει δάνειο για 200,000 και πλέον θα ξεκινά με μια νέα δανειακή σύμβαση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πάρει μπροστά η οικονομία μας και να επιλυθεί το πρόβλημα με τα ΜΕΔ. Ο λόγος που γίνεται περι moral hazard ή ηθικό κίνδυνο, δεν ευσταθεί αφού ο κάθε δανειολήπτης θα πρέπει να τύχει εξατομικευμένης διαχείρισης. Γνωρίζουν πολύ καλά οι τράπεζες ποιοί έχουν και τι και εκεί που πρέπει θα πρέπει να πιέσουν. Υπάρχουν ορισμένοι επιτήδειοι οι οποίοι μπορούν να αποπληρώνουν αλλά δεν το πράττουν και ελπίζουν να ευνοηθούν και αυτό έυκολα μπορεί να ελεγχθεί. Είμαστε όμως και δεκάδες χιλιάδες που πραγματικά θέλουμε να ανταποκριθούμε αλλά πραγματικά αδυνατούμε. Δεν πήραμε όλοι δάνεια για να έχουμε εξοχικά και Φερράρι και σπίτια στο Λονδίνο αλλά δυστυχώς οι τράπεζες χειρίζονται όλο τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο (για να μήν πω ότι συμπεριφέρονται χειρότερα στους μικρούς και ανώνυμους δανειολήπτες ενώ κάνουν πλάτες στους μεγάλους).
Απο τη στιγμή που οι τράπεζες αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά τότε ίσως η ΚΤΚ να πρέπει να παρέμβει και να αναγκάσει τις τράπεζες να προσφέρουν λύσεις.
Ο κ. Ζένιος έχει δίκαιο πως σε περίπτωση πακετοποίησης δανείων θα υπάρχει αδυναμία να δοθεί συγκεκριμένη τιμή σε κάθε δάνειο αφού για αυτό ακριβώς τα βάζουν όλα σε ένα καλάθι. Θα βάλουν και καλά δάνεια με σκοπό να ανεβάσουν την τιμή του πακέτου. Απο την άλλη όμως τα επενδυτικά ταμεία έχουν την τεχνογνωσία και θα μπορούν έυκολα να αξιολογήσουν το κάθε δάνειο ξεχωριστά.
Το ΔΝΤ σε πρόσφατη αναφορά του για το πρόβλημα των ΜΕΔ στην Ευρωζώνη έδωσε ώς πιθανή λύση τη διαγραφή μέρους του χρέους. Αυτό πρέπει να γίνει και στην Κύπρο για να μπορέσει η αγορά να ανασάνει.
Η πρόταση μου είναι διαγραφή 30% της ονομαστικής αξίας του χρέους, περίοδος χάριτος με χαμηλό ή μηδενικό επιτόκιο για 3 χρόνια και επίμύκηνση δανειακής σύμβασης στο μέγιστο δυνατό. Και να ξέρει ο δανειολήπτης ότι σε περίπτωση που σε 3 χρόνια δεν ξεκινήσει να πληρώνει θα χάσει το σπίτι του την ίδια ώρα. Απο την άλλη θα έχει και έυλογο χρονικό διάστημα να το πουλήσει ή να πουλήσει άλλη περιουσία και να μειώσει το χρέος του. Αυτό χρειάζεται η οικονομία μας για να μπορέσει να αναπνέυσει και να μπορέσουν οι επιχειρήσεις που για χρόνια τις έπνιγαν τα καρτέλ των τραπεζών μας με τις ευλογίες τις ΚΤΚ να ανασάνουν. Πέραν της τιμωρίας των όποιων ενόχων για την καταστροφή της οικονομίας, πρέπει να δοθεί ευκαιρία στον κόσμο να λειτουργήσει.

Πολύ δύσκολο να αντιληφθώ την λογική για ``χάρισμα`` λεφτών. Ούτε μετά την εισβολή έγινε ούτε μετά το χριματιστήριο. Ούτε η πρώτη κατοικία είναι ιερή αν αποκτήθηκε με δανεικά. Ούτε είμαι διατεθημένος να χάσω ή να χαρίσω τα λεφτά που επένδυσα στην Τράπεζα.

Και να μήν μας διαφεύγει ότι οι Τράπεζες σήμερα, εκτός απο το όνομα, δέν έχουν καμιάν απολύτος σχέση με τες αμαρτωλές.

Οι ακραίες λογικές φέρνουν ακραίες αποφάσεις οι οποίες φέρνουν ακραίες καταστροφές.

Dear Savvas,

The real stakeholders of a bank are its depositors; on the liability side of the balance sheet the bulk of the amount which funds the loans of a bank is not the shareholders funds; something which the management and board of the banks pre 2013 forgot.
In order to address the big problem of NPLs linked to real estate the banks have to differentiate between the large borrowers and the small borrowers who with some forbearance and restructuring these loans can be restructured. Regrettably the Troika have failed to comprehend the damage the bail in and the forced merger of former Laiki has caused on the Cyprus economy: hence the unwillingness of bail in the Greek case. However, all political parties refused to contemplate the solution of off balance sheet management when the business plan was floated. This was 2.5 years ago. In Cyprus we tried to reinvent the wheel as far as NPL management was concerned. The two leading professionals who were invited to Cyprus in August 2013 (the former CEO of Irish bank Resolution Corp and the Member of the Swedish Central Bank who dealt with Sweden"s banking crisis in early 1990s) warned those who wanted to hear that NPLs were a cancer and come in waves like metastasis. Real estate NPLs were the worst in their view and no one chose to listen.
Instead we have MPs who make laws which are populist and make the banking system dysfunctional. The proposal to offer a hair cut to borrowers is one more example months before the election. With what justification do you ask the current shareholders of the banks that those who have borrowed unwisely (I do not mean the average man who owes under 1 million) from the banks when the banks lent imprudently large amounts they should foot the bill? Have you seen any other country other than Hungary for the Swissy loans that has gone down this route?
The sales of loans should be left to the banks to decide at what price to sell and to whomsoever they chose as this is their decision and not one which Parliament should make. It cannot be good banking to offer the discount to borrowers other than within a restructuring otherwise every borrower would feel that why not me? The banks should be left to function within the law but since foreclosure and insolvency will not solve the problem the sales can be the ONLY hope for the banks. I think we should credit the current boards and management of not being stupid to sell loans with good underlying collateral at knock down prices. Instead those loans which have no intrinsic value and have no scope for development could be sold at what the market will buy and let the buyers find an agreement with the borrower, whatever that may mean.
If Parliament interferes with how banks will deal with sale of loans it will do a big dis service to the banking system and to the economy. It already has caused a lot of damage with its interference and the banks should be left to manage this very difficult problem. No politician or civil servant will know better when the banks are able to get the best advice from overseas professionals who have dealt with similar problems and they will do so. I believe the problem is not the packaging of NPLs but working with professionals who know how to value loans and real estate and creating an attractive investment for an institutional investor. If there is a loss to be incurred so be it but we must let the owners decide since they will have to recapitalise the bank if need be.

Τουλάχιστον οι δανειολήπτες έχουν πιάσει τα χρήματα και τα επένδησαν ή πήγαν διακόπές ή χαίρονται το σπιτι τους ή τα αυτοκίνητα πολυτελείας.Τι γίνετε με τους καταθέτες που είχαν τα χρηματα τους στην τράπεζα που δούλευαν μια ζωή ή που πήραν μια αποζημείωση από σοβαρό ατύχημα για τις σωματικές του βλάβες.Ποια ομάδα είναι η πιο αδικημένη;;,

Φίλε Σαββάκη

Το "ξεπούλημα" των δανείων σε hedge funds έχει ήδη γίνει και δεν το πρόσεξες.
Όταν μπήκαν οι νέοι μέτοχοι (ο κ. Wilbur Ross και άλλοι) αγόρασαν με 1 δις ευρώ τη μισή Τράπεζα Κύπρου, δηλαδή το μισό της χαρτοφυλάκιο δανείων, με έκπτωση περίπου 25% στην ονομαστική αξία ΟΛΩΝ των δανείων, δηλαδή με έκπτωση ίσως 50% στην ονομαστική αξία των "μη εξυπηρετουμένων". Και το ωραίο της αγοράς αυτής, έγινε με φοβερή μόχλευση κοντά στο 95% με τα λεφτά των καταθετών της τράπεζας.

Δεν νομίζω να θέλει ο κ. Ross να χαρίσει τα κέρδη του σε άλλα hedge funds με ξεπουλήματα δανείων κάτω από την πραγματική τους (όχι την ονομαστική!) αξία.

Μπορείς και εσύ να συμμετέχεις στα πιθανά κέρδη αγοράζοντας, ακόμη και τώρα, μετοχές BoC σε τιμή 30% πιό χαμηλή από τη τιμή που μπήκαν τα ξένα σαχίνια.

Κύριε Σαββίδη,

Οι επιπόλαιες προσεγγίσεις και η αδυναμία των πολιτικών να αντιληφθούν βασικές αρχές των χρηματοοικονομικών και χρηματοπιστωτικών συστημάτων, είναι εμφανείς μέσα από τις δηλώσεις τους τα τελευταία δύο χρόνια. Οι υπεραπλουστευμένες προσεγγίσεις και η πολιτικοποίηση αυστηρά τεχνικών ζητημάτων επίσης.

Ωστόσο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την πρόταση σας, τουλάχιστον εξ ολοκλήρου καθότι είναι εμφανής ο ηθικός κίνδυνος που προκύπτει. Το δικαίωμα να αγοράσουν οι δανειζόμενοι το δάνειο τους στην τιμή που προτίθεται να το πωλήσει η τράπεζα, πιθανότατα να αποτελέσει κίνητρο για αυτούς που εξυπηρετούν τα δάνεια τους να παύσουν να το κάνουν. Επίσης η πρόταση σας σε σχέση με τους εγγυητές ενδέχεται να αποτελέσει αντικίνητρο για την αγορά των εν λόγω δανείων. Κάποιοι περιορισμοί καλό θα ήταν να υπάρχουν για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη προστασία των εγγυητών, αλλά όχι τέτοιοι που να εκμηδενίζουν το περιθώριο κέρδους.

Οι βασικές ασφαλιστικές δικλίδες κατά την άποψη μου πρέπει να τεθούν στο διαδικαστικό κομμάτι, προκειμένου να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η ακεραιότητα της διαδικασίας.

Let me be slightly controversial here and say that banks should sell nothing, but rather take equity stakes on the collateral underlying non-performing loans.

The problem is not quite that borrowers do not service their loans. With an efficient foreclosure process in place, in an ideal world the bank could sell the property to another borrower at face value and either (a) the asset would become productive again - ie, the new borrower services the loan - or (b) the bank would shed its exposure to the asset entirely - ie, use the proceeds to pay back the liability funding the original loan. Problem solved.

The real problem is, of course, that such a transaction serves as price discovery for the market value of the property, which may end up being significantly lower than the one at which it is booked on-balance sheet. Foreclose or outright sell the loan to a hedge fund, the problem remains and the bank will realize immediate losses on the transaction.

If we agree that the main problem for the bank is that the value of the underlying collateral is lower than the face value of the loan, then the bank should avoid price discovery in the short run and hope that prices will be revised upwards in the longer run. I can see at least two ways to do this.

The first way is for the bank to restructure debt servicing costs (only via a reduction in interest rates) so as to achieve a significant reduction in NPLs, and reduce the instances in which it needs to foreclose and thus test the market value of the collateral. Related to this, I am still trying to figure out exactly how it is that banks are able to raise lending costs in the manner they have in the last few years and face no legal challenge along the way. To me, this seems like a first order concern from a public policy perspective.

The second way is, upon foreclosure, for the bank to enter both sides of the transaction and buy the property at the face value of the loan. That is, the bank can take an equity stake in the property, possibly in proportion to the owed principal and completely circumvent price discovery. And then the bank can wait for prices to recover - more on this below.

The debt-to-equity conversion leaves open at least two questions. One is, what would the borrower do? Well, the borrower will keep paying interest in the form of rent. Should the installment be large enough to allow for amortization, the equity stake the bank has in the property will gradually decline. Should the borrower hold back on all forms of payment, the bank can evict the borrower/renter who may, however, retain an equity stake on the property. Should at any point in time the majority holder want to sell the property, the proceeds are split in proportion to the equity stake held by each party, minus some transaction costs owed the bank. This should incentivize the majority holder to sell when the price is right.

The second question pertains to the longer term trajectory of housing prices. Here, I would perhaps be even more controversial in suggesting that this issue requires direct government intervention. Meaning, restrict the supply of housing until market prices for housing collateral slowly and gradually reach levels that do not pose a threat to banks' solvency. Housing supply can be restricted via macroprudential policies that target real estate developers. Such policies would also go a long way in addressing financial stability questions pertaining to non-household real estate exposures.

This approach is far from perfect, but, in my view, is an alternative way to think about where the problem is and how one could tackle it with a longer-term perspective in mind. Happy to discuss more.

The above discussion on the subject indicates that the banks have plenty of options in how to deal with the huge issue of NPLs but still choose not to properly address it. Any ideas why?
Banks have acted criminally in the past (and still do). Yes the state has never really acted on it but instead chose the route of saving the banks in 2013 using the "too big to fail" ideology. Of course our ignorant MPs which rejected the first horizontal haircut proposal to rescue the economy. Yet we still have the same MPs in power! Mystifying really!
So are we really a passive nation of people who just accept what ever we are told? Yet we react violently if our favorite football team loses to an opponent.
Philosophical questions aside, something urgently needs to be done to resolve the multitude of issues that we are all facing. Every case is a different case and as such it should be handled and it should be handled by the markets and not via government policy. A number of complaining bond holders probably knew exactly what they were buying when they were buying it! Many others were tricked into buying them. Swiss franc debt holders all did it to take advantage of the lower interest rates. Some of them knew the risks and others didn't! Tsokkos Hotels for example which took out millions in swiss franc debt should not be protected. A young (or old) couple though who knew nothing of currency exposure risks and were lured into these loans by the banks (when rightly so these products are not meant for them) should definitely be protected and the banks penalized. When the bank approved a loan of 400,000 to someone with 25,000 gross annual income (thus unservicable loan from the get go) only based on the value of the collateral, the bank should be penalized, not the borrower. The number of examples out there is endless. The point I am trying to make is that "moral hazard" cannot be caused when a bank writes off a portion of the loan that cannot be recovered anyway and successfully restructures the loan. Moral hazard will be created when government policy comes into play and makes it a horizontal haircut of all loans. And there you have to ponder who they are really helping. Most likely their rich friends with money abroad who strategically default on their loans.
When banks gave loans, they accepted as a collateral a certain property. Now if the borrower is offering that property to the bank to offset his loan, the bank should take it and write off the rest of the loan. This way, banks will learn not to lend only based on collateral values and borrowers will be penalized by losing their property. End of story. And if the bank wishes to rent out the property (if it is a house for example) give the previous owner a first option to rent it. Rules that dictate how long a bank can keep an asset for can easily be changed and the most absurd thing we often hear is nonsense about rules and regulations. Rules and regulations are there for a reason and if that reason is not there anymore or a different reason mandates different treatments it should be handled so. This is an exceptional case in Cyprus and as such it should handled.
I am no populist. I consider myself as a reasonable capitalist. I believe in the right and duty of the banks and businesses to make profits for their shareholders in a freely operating, well regulated market that controls for abuse of power, fraud, deception etc. Banks operated in Cyprus for many years in a pseudoregulated environment. The cartel of the banks was dominant, doing whatever they wanted while the Central Bank was asleep. Auditors of the banks failed miserably in performing their duty and corporate governance was non existent. The dilution in the shareholders suited the banks (and other public companies, Demetra for example which took advantage of all the old folks banking with the coops for years) in having no real power of control over them. Lawyers are protecting the banks instead of the borrowers (especially since borrowers with NPLs have no money to pay lawyers) not because the banks were right but because banks have deeper pockets and lawyers always made money with the banks.
Somebody should look into all these issues?

Εγώ πάντως ακόμα δεν κατάλαβα γιατί οι τράπεζες να θέλουν να πουλήσουν τα δάνεια παρατιμής. Η μόνη εξήγηση είναι αυτή του ΚΜ ότι θα τα πουλήσουν σε ταμεία που είναι και οι ίδιοι μέτοχοι. Έχει μια βάση, αλλά μου φαίνεται τραβημένο και ριψοκίνδυνο. Εξάλλου στην Ιρλανδία δεν είναι έτσι που λειτούργησε ο Ρος. Από ότι ξέρω εκεί καθάρισε την τράπεζα, αυξήθηκε η τιμή της μετοχής, πούλησε τη συμμετοχή του και έβγαλε κέρδος. Γιατί εδώ να πάει να κάμει κόλπα;

Αυτοί που πήραν τα δάνεια να τα πληρώσουν.Νομίζω ότι ξεφύγαμε από κάθε λογική. Από τη στιγμή που έφαγαν τα λεφτά του καταθέτη δεν είναι λογικό να χαρίσουν δάνεια. Τράπεζα δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός.Είναι δυνατόν να έχουμε βουλευτές με μη εξυπηρετούμενα δάνεια!!!!!!
Αν έχουν την δυνατότητα οι τράπεζες ή η κυβέρνηση να αποζημιώσουν τους πραγματικά ζημιωμένους που έχουν ξεχαστεί από πολιτικούς και δημοσιογράφους.Δεν είναι μόνο Ρώσοι και πλούσιοι που έχασαν χρήματα.Του ανήλικου γιου μου του έφαγαν αποζημίωση από τροχαίο δυστύχημα.