Λοΐζος Χατζηκωστής: Σε κίνδυνο η επιβίωση των τραπεζών αν...

- 50-60 εκ. λίρες τα χρέη των υπαλλήλων από τα μετοχοδάνεια

- Τους εμπιστευόμασταν και μας παρέσυραν στην αγορά των μετοχών τους

Έχει αποκτήσει τη φήμη του σκληρού συνομιλητή, του ανυποχώρητου διεκδικητή, του πλέον αποτελεσματικού συνδικαλιστή. Γι αυτό και δικαίως σήμερα, θεωρείται ως η πλέον ενεργός ηγετική φυσιογνωμία σε ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα του τόπου. Το σημαντικότερο ίσως επίτευγμά του, είναι ότι καταφέρνει να κρατά ενωμένους κάτω από μια - και μοναδική για τα κυπριακά δεδομένα – συνδικαλιστική «ομπρέλα» 10 χιλιάδες εργαζόμενους και μάλιστα, διατηρώντας την μακριά από οποιαδήποτε κομματική χροιά...

Τη φήμη αυτή που επιβεβαίωσε και στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης στις τράπεζες και που παραλίγο να οδηγήσουν την οικονομία του τόπου σε δυσάρεστες περιπέτειες, ο Λοΐζος Χατζηκωστής - ΓΓ της ΕΤΥΚ - επιβεβαιώνει και με την συνέντευξη που παραχώρησε στη Stockwatch.

Μπορεί κανείς να διαφωνεί έντονα με τις απόψεις του και τις θέσεις του σε διάφορα θέματα, αλλά ένα πράγμα δεν μπορεί να αμφισβητήσει: την ηγετική του φυσιογνωμία και το πάθος του να υπερασπίζεται με τον πιο σθεναρό τρόπο ό,τι η Οργάνωση του πιστεύει ότι είναι το συμφέρον των μελών της.

Ακολουθεί η συνέντευξη:

Ερ.: Το μέλλον στο τραπεζικό τομέα δεν είναι ρόδινο, έχει λεχθεί πρόσφατα από Επικεφαλή τραπεζικού οργανισμού και με τη θέση αυτή έχει συμφωνήσει και η ΕΤΥΚ. Απ’ ότι μάλιστα έχει διαρρεύσει, οι τράπεζες θεωρούν ότι το συνολικό κόστος που θα κληθούν να καταβάλουν στα πλαίσια της συλλογικής σύμβασης είναι μεγάλο εν σχέση και με τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα.

Απ.: Πρέπει να πω ότι οι μισθολογικές αυξήσεις που δόθηκαν ήταν στα πλαίσια που οι ίδιες οι τράπεζες είχαν προσφέρει προτού ακόμη οδηγηθεί η διαφορά στο υπουργείο Εργασίας, γεγονός που επιβεβαίωσε δημόσια και ο υπουργός. Τα θέματα που είχαμε την έντονη αντιπαράθεση και είναι γνωστά, δεν είχαν άμεσα κάποιο οικονομικό κόστος.

Αλλά δεν θα πρέπει να βλέπουμε μόνο τη πλευρά των τραπεζών που περνούν δύσκολη εποχή. Κυρίως από δικές τους κακές και λανθασμένες αποφάσεις, δύσκολη εποχή περνά και ο τραπεζοϋπάλληλος ο οποίος έχει φορτωθεί κατά κόρον τις μετοχές τους, που τους παρέσυραν οι Διοικήσεις των τραπεζών, χωρίς να παραγνωρίζω ότι μέρος της ευθύνης έχουν και οι συνάδελφοι γιατί ανταποκρίθηκαν. Γιατί ήταν πολύ πιο εύκολο ένας εργοδότης που εμπιστεύεσαι να σε παρασύρει. Άρα και οι τραπεζικοί περνούν σήμερα δύσκολες μέρες, ιδιαίτερα λόγω του μεγάλου κόστους των δανείων για αγορά μετοχών.

Ερ.: Έχει υπολογισθεί το ύψος του χρέους προς τις τράπεζες, των τραπεζοϋπαλλήλων;

Απ.: Σύμφωνα με τα δικά μας στοιχεία το ποσό ανέρχεται γύρω στα 50 – 60 εκ. λίρες.

Ερ.: Και αυτοί που κέρδισαν;

Απ.: Η συντριπτική πλειοψηφία σας βεβαιώ είναι χαμένοι, πολύ λίγοι έχουν κερδίσει. Μερικοί μάλιστα συνάδελφοι έχουν χάσει και τις οικονομίες τους. Και πρέπει λέγοντας τα πράγματα με τ’ όνομα τους και όλη την αλήθεια, να πούμε ότι τα προβλήματα των τραπεζών στην Κύπρο είχαν αφετηρία το 1999 και βασίζονται στις λανθασμένες αποφάσεις και όχι συγκυρίες, των τραπεζών.

Τίποτα σχεδόν δεν άλλαξε ή άλλαξε πολύ λίγο, στον τραπεζικό τομέα στο νησί μας. Από τα υπερκέρδη, το τονίζω από τα υπερκέρδη των τραπεζών των 150 – 170 εκ. λιρών το χρόνο, το να φθάσουμε στα σημερινά επίπεδα, ε, κάποια λογική αφετηρία που όπως είπα, είναι οι λανθασμένες αποφάσεις και επενδύσεις. Αν λοιπόν οι Διοικήσεις των τραπεζών εξακολουθήσουν και στη μετα-χρηματιστηριακή εποχή, στα επόμενα δηλαδή χρόνια να διαπράττουν τα ίδια λάθη που διέπραξαν την εποχή του χρηματιστηρίου, οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσουν και πρόβλημα βιωσιμότητας.

Αλλά αυτό δεν θα οφείλεται επί ουδενί λόγο, στις δαπάνες για το προσωπικό τους. Την επιβίωση των τραπεζών θα διακινδυνεύσει η τυχόν συνέχιση των λανθασμένων επιλογών και της πολιτικής, από τις ίδιες τις Διοικήσεις.

Ερ.: Και για να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις, οι οποίες ανεξαρτήτως των όποιων λανθασμένων επιλογών - όπως ισχυρίζεστε – των Διοικήσεων, η ΕΤΥΚ έχει προτάσεις; Διότι «στο τέλος της ημέρας» αν η κρίση στις τράπεζες φθάσει σε οριακά επίπεδα, αντιλαμβάνεστε ότι αναπόφευκτα, οι συνέπειες θα είναι πρωτίστως σε βάρος των υπαλλήλων.

Απ.: Οι κίνδυνοι μπορεί να εξαλειφθούν με τον εκσυγχρονισμό των Διοικήσεων, του τρόπου σκέψης των διοικήσεων των τραπεζών. Η επιβίωση όπως και η επέκταση των τραπεζών διασφαλίζεται μέσα από τις σωστές αποφάσεις και υπό το βάρος των σημερινών δεδομένων, αλλά και της προσφοράς νέων προϊόντων.

Ερ.: Να μου επιτρέψετε να πω, ότι δεν νομίζω ότι για τη δύσκολη περίοδο που διανύει ο τραπεζικός τομέας, αποκλειστικός παράγοντας είναι οι λανθασμένες επιλογές των Διοικήσεων. Μην ξεχνάμε, ότι ένα πολύ σημαντικό έσοδο, ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό έχουν απολέσει με την είσοδο του ευρώ.

Απ.: Συμφωνούμε απόλυτα. Πράγματι, η εισαγωγή του ευρώ σε όλη την Ευρώπη άλλαξε πολλά και οι τράπεζες έχασαν και χάνουν σημαντικό εισόδημα από το συνάλλαγμα λόγω τουρισμού. Αλλά και οι τράπεζες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πλέον το κέρδος δεν έρχεται μόνο του... Πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να εκσυγχρονιστούν και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ένα σωστό ανταγωνισμό, που δεν έχει σχέση μόνο με τη συρρίκνωση των κόστων των εργαζομένων, αλλά κατ’ εξοχήν του τρόπου διοίκησης των προσφερομένων προϊόντων και υπηρεσιών.

Κυκλώματα και έλλειψη διαφάνειας...

Ερ.: Από την πλευρά των τραπεζών προβάλλεται το επιχείρημα ότι, εμποδίζονται να πάρουν αποφάσεις που αφορούν κατά κύριο λόγο τον εκσυγχρονισμό τους, ευελιξία που χαρακτηρίζει στον ιδιωτικό τομέα μια επιχείρηση. Όπως π.χ. στα θέματα πρόσληψης προσωπικού, μετατάξεων, της μερικής απασχόλησης, ακόμη και της εισαγωγής ενός νέου λογισμικού. Γιατί να έχει λόγο η ΕΤΥΚ;

Απ.: Όλα όσα είπατε δεν αληθεύουν, πρόκειται για παραπληροφόρηση. Δεν απαγορεύσαμε και δεν δυσκολέψαμε κανένα να πάρει οποιοδήποτε σύστημα από το εξωτερικό, σε καμία περίπτωση. Απαγορεύουμε να επικαλούνται δήθεν λογισμικά και να κάνουν άλλες προσλήψεις που καμία σχέση δεν έχουν με λογισμικά. Αυτό που συνέβη τελευταία δεν επρόκειτο για εξειδικευμένη ανάγκη π.χ. πρόσληψη προσωπικού από το εξωτερικό για να εγκαταστήσουν ένα νέο λογισμικό πρόγραμμα, άστε που εκείνοι που έρχονται από το εξωτερικό υπεραμείβονται...

Θα πω όμως το εξής: Οι διοικήσεις έχουν εκσυγχρονίσει σε άλλους τομείς τις τράπεζες και έμεινε αυτός ο τομέας; Όταν έχουν συμφωνία να μην προσλαμβάνει η μία τράπεζα, προσωπικό της άλλης, για να έχουν τα κλειστά κυκλώματα τους και να έχουν παγιδευμένους το υπαλληλικό προσωπικό, όταν δεν έχουν κριτήρια προαγωγών για να ξέρει ο υπάλληλος πότε προάγεται, όταν έχουμε χίλια - δυο προβλήματα με την έλλειψη διαφάνειας, τότε, ας μην κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους.

Οι υποχωρήσεις μας...

Ερ.: Εσείς ως ΕΤΥΚ, ως συνδικαλιστική οργάνωση, κάνατε υποχωρήσεις και ποίες, αφού λέτε ότι αποδέχεστε τη κρίση που περνά ο τραπεζικός τομέας;

Απ.: Μα και βέβαια. Θα μπορούσαμε να επιμένουμε σε κάποια θέματα πιο έντονα.

Ερ.: Συγκεκριμένα...

Απ.: Είναι αδιανόητο τώρα που εισερχόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο τραπεζοϋπάλληλος να μην έχει με διαφάνεια, π.χ. τα κριτήρια προαγωγών. Να ξέρει συγκεκριμένα, το πότε προάγεται και το πότε όχι. Μιλάμε για 10 χιλιάδες εργαζόμενο προσωπικό.

Θα μπορούσαμε επίσης, ακόμη περισσότερο να επιμείναμε πολύ πιο έντονα κατά τη διάρκεια της σχετικής διαδικασίας των διαπραγματεύσεων – παρόλο που δεν έχει λήξει – για το τι κάνουμε με τους επενδυτικούς λογαριασμούς. Υπάρχουν αρκετά σημεία τα οποία θα μπορούσαμε να παλέψουμε πολύ πιο έντονα.

Ερ.: Η δική σας συμβολή, η συμβολή του προσωπικού και της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης, ποια μπορεί να είναι για θετική έξοδο από την κρίση που όλοι παραδέχεστε ότι διανύει ο τραπεζικός τομέας στη Κύπρο;

Απ.: Κατ’ αρχάς, πρέπει να τονίσω ότι το βάρος το έχουν οι Διοικήσεις των τραπεζών και ύστερα όλοι οι άλλοι και εμείς. Αυτοί έχουν το «τιμόνι». Πρέπει λοιπόν να εκσυγχρονιστούν το είπα και προηγουμένως. Να παίρνουν σωστές αποφάσεις, να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα, να έχουν την εφευρετικότητα για νέα προϊόντα και να μην είναι «ουραγοί» των εξελίξεων. Αναπόφευκτα στο νέο ευρωπαϊκό σκηνικό, στο οποίο παρατηρούνται συγχωνεύσεις πρέπει να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι, ότι δεν είναι ο «ομφαλός της γης» η Τράπεζα τους και να πρέπει να δεχθούν ότι θα «δεθούν» σε κάποιο άλλο «άρμα» και να συμπορευτούν με την πραγματικότητα...

Διότι δεν μπορεί μεγάλες ξένες τράπεζες να μην επιβιώνουν και εμείς να επιμένουμε ότι «μα εμείς θα επιβιώσουμε». Και γιατί να πιστεύουμε ότι έχουμε το κάτι πολύ ξεχωριστό που μας καθιστά «σωτήρες των πάντων». Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις είναι πλέον μέσα στο παιγνίδι και οι μικρές τράπεζες στην Ευρώπη περνούν δύσκολες ώρες για τους λόγους που προανέφερα.

Τόσα χρόνια άνοιγαν σε κάθε γωνιά και υποκατάστημα και οι θέσεις μας είναι γνωστές. Έρχονται σήμερα, μετά από χρόνια να δεχθούν τα πάντα. Αντί να ακολουθούν εγωιστική ανταγωνιστική πολιτική, έπρεπε να σκέφτονται σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Πρέπει να μάθουν, λοιπόν, να ακούν και το ενδιαφέρον, τις υποδείξεις και προτροπές των εργαζομένων, να εκσυγχρονίσουν τον τρόπο σκέψης τους, να είναι πιο σωστοί στις Διοικήσεις τους και στις προαγωγές τους.

Ερ.: Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν μου απαντήσατε. Η δική σας συμβολή;

Απ.: Στο να αποδέχεται, να συμβάλει, να επιζητά και να απαιτεί την αξιοκρατία. Να διαπαιδαγωγεί τους συναδέλφους ότι πρέπει να εργάζονται και όχι να κάθονται την ώρα της δουλειάς τους, στο να ενδιαφέρονται για την εργασία τους. Στο να συμβάλουμε στη σωστή διοίκηση των τραπεζών, γιατί η σύγχρονη τάση στην Ευρώπη είναι ότι ο εργοδότης και ο εργαζόμενος είναι κοινωνικοί εταίροι. Είναι συνεταίροι ουσιαστικά και ο εργοδότης επιζητά την άποψη του εργαζομένου, δεν το θεωρεί «εχθρό» του. Πρέπει να υπάρχει καλόπιστη συνεργασία, την οποία εμείς επιδιώκουμε και προσφέρουμε.

Εκσυγχρονισμός

Ερ.: Η επέκταση του ωραρίου εξυπηρέτησης πελατών που έθεταν επιτακτικά οι τράπεζες, δεν αποτελεί βήμα εκσυγχρονισμού;

Απ.: Ναι. Αλλά έπρεπε να συνοδεύεται και με κάτι άλλο. Με εγκύκλιο μας τονίζουμε το πόσες προσπάθειες πρέπει να καταβάλουν οι τράπεζες, διότι φοβούνται ότι δεν θα προλαβαίνουν οι συνάδελφοι να κλείνουν τα ταμεία έγκαιρα. Άρα έπρεπε να έχουν ικανοποιητικό αριθμό υπαλλήλων. Οι τράπεζες δεν έχουν ικανοποιητικό αριθμό προσωπικού γι’ αυτό δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα μετά το κλείσιμο των ταμείων, γιατί μένουν πολλές δουλειές για διεκπεραίωση μετά τη λήξη της εξυπηρέτησης του κοινού, που θα έπρεπε να κάνουν άλλοι υπάλληλοι.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι η έλλειψη προσωπικού θα φανεί με τη διαφοροποίηση του ωραρίου στα ταμεία, όπου οι συνάδελφοι δεν θα σχολνούν κανονικά.

Δεν αποσύρω τίποτα...

Ερ.: Άρα δεν αποσύρετε τίποτα από τους σκληρούς χαρακτηρισμούς και τις κατηγορίες που είχατε διατυπώσει εναντίον των εργοδοτών σας, των τραπεζών, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων όταν οι συνομιλίες ήταν σε αδιέξοδο, χωρίς να διαφαίνεται «φως στη σήραγγα»;

Απ.: Μα δεν μιλούσαμε εκ του προχείρου, ούτε ευκαιριακά, ούτε δημαγωγικά, ούτε βεβαίως εκβιαστικά. Σχολιάζαμε τις τράπεζες, με σοβαρότητα, ωριμότητα και προβληματισμό. Ό, τι είπαμε χθες ισχύει και σήμερα. Αν αλλάξουν οι συνθήκες, θα διαχωρίσουμε και εμείς τις απόψεις μας, αλλά με τα χθεσινά και τα σημερινά δεδομένα δεν άλλαξε τίποτα. Γιατί λοιπόν να πάρουμε κάτι «πίσω», δεν κάναμε δημαγωγία ή λαϊκισμό.

Ερ.: Έχετε αναφέρει δημοσίως, ότι στόχος των τραπεζών είναι η αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, δηλ. της ΕΤΥΚ.

Απ.: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν για την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης ήταν πεντακάθαρο ότι οι τράπεζες θα ήθελαν το λιγότερο την αποδυνάμωση, αν όχι, τη διάλυση της οργάνωσης αυτής.

Να προσθέσω κάτι σχετικό: Οι μεγάλες τράπεζες της Κύπρου επεκτείνονται και στην Ελλάδα. Η Κύπρου πλησιάζει τους δύο σχεδόν χιλιάδες υπαλλήλους και η Λαϊκή τους χίλιους. Ε, λοιπόν δεν υπάρχει καμία συνδικαλιστική κάλυψη για κανένα υπάλληλο. Κανένα δικαίωμα δεν είναι κατοχυρωμένο. Μπορούν οποιοδήποτε δικαίωμα να το αποσύρουν ανά πάσα στιγμή.

Προνομιούχοι όχι. Καλύτερα αμειβόμενοι ναι

Ερ.: Έχετε υποστηρίξει ότι οι τραπεζικοί περνούν δύσκολες ώρες. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί ότι είναι η πλέον προνομιούχα τάξη.

Απ.: Δεν δεχόμαστε τον όρο προνομιούχοι. Οι συνάδελφοι είναι από τους καλύτερα αμειβόμενους στη Κύπρο, είναι γεγονός, αλλά δεν είναι προνόμιο. Είναι ένα δικαίωμα που απέκτησαν με τη σκληρή δουλειά και από το υψηλό επίπεδο των προσόντων που διαθέτουν. Για μας οι τραπεζικοί αμείβονται με βάση το αίσθημα του δικαίου, της αξίας της προσφοράς τους, της απόδοσης και των επιδόσεων τους.

Η σύγκριση, γίνεται με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που είναι όντως αδικημένοι. Και είναι αδικημένοι, αφενός γιατί τους εκμεταλλεύονται σε μεγάλο βαθμό οι εργοδότες τους, αφετέρου δε, είναι αδικημένοι γιατί και οι ίδιοι δεν διεκδίκησαν οργανωμένα και συνδικαλιστικά τα συμφέροντα και τα δικαιώματα τους. Άρα το αίσθημα της αδικίας που επικρατεί σε ένα χώρο, δεν πρέπει να το διευρύνουμε και να το μεταφέρουμε στο δικό μας χώρο.

Δεν δέχομαι ότι είμαστε ευεργετημένοι, απλώς είμαστε στη σωστή και δίκαιη θέση που έπρεπε να είμαστε και που έπρεπε να είναι και ο υπόλοιπος κοινωνικός ιστός. Τι δηλαδή, το σωστό και δίκαιο είναι, ότι θα έπρεπε να είμαστε οι πάντες αδικημένοι και φτωχοί;

Ανοικτό το μέτωπο με τη Λαϊκή

Έχουμε μια παράκληση από τον Διοικητή της κεντρικής Τράπεζας τον κ. Χριστόδουλο Χριστοδούλου να δώσουμε μια μικρή πίστωση χρόνου, προτού επαναφέρουμε το θέμα. Ωστόσο πρέπει να τονίσω ότι η εν λόγω τράπεζα εξακολουθεί να καταχράται αυτής της κίνησης καλής θέλησης από μέρους της ΕΤΥΚ. Θα το εξετάσουμε και αναγκαστικά θα το «σπρώξουμε» το θέμα, δεν μπορούμε να αφήνουμε καμία τράπεζα να καταπατά τις συμφωνίες, επικαλούμενη λανθασμένες παραστάσεις.

Η Λαϊκή λοιπόν αυτό κάνει, κρύβεται πίσω από ανύπαρκτες καταστάσεις και μη υπαρκτές και πραγματικές ανάγκες. Εκεί που οι ανάγκες είναι πραγματικές εμείς το αποδεχόμαστε.

Ερ.: Παρόμοια έκκληση για πίστωση χρόνου έκανε και ο υπουργός Εργασίας, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πράγματα, αφού φθάσατε στο «παρά ένα» για μια κρίση στις τράπεζες με αρνητικότατες συνέπειες για την κυπριακή οικονομία και...

Απ.: Α, όχι. Εδώ δεν πρόκειται για πίστωση χρόνου για να ηρεμήσουν τα πράγματα, είναι πίστωση χρόνου για να καταχραστούν κάποιοι...

Ερ.: Πιστεύω ότι είναι λογικό να ζητείται μια πίστωση χρόνου...

Απ.: Δεν το δέχομαι αυτό, γιατί η Λαϊκή εξακολουθεί να παρανομεί και μετά την απόφαση του υπουργείου Εργασίας και αυτό είναι απαράδεκτο. Καταχράται την καλόπιστη προσέγγιση μας, η οποία δεν θα διαρκέσει και πολύ.

Ερ.: Οι επόμενες κινήσεις σας ποιες θα είναι;

Απ.: Δεν ξέρω. Θα το συζητήσουμε στο Δ.Σ. και θα αποφασίσουμε.

Ερ.: Θα φθάσουμε στο ίδιο σημείο της μη υπερωριακής απασχόλησης;

Απ.: Πιθανόν, πιθανόν.