Ακαδημαϊκοί και πολιτεία
22/07/2011
Η εγκληματική αμέλεια που οδήγησε στα τραγικά γεγονότα της περασμένης βδομάδας στην Κύπρο και η οργή του λαού που ακολούθησε έχει οδηγήσει σε μία άνευ προηγουμένου κριτική όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.
Το ότι το όλο πολιτικό σύστημα της χώρας έχει μεγάλες αδυναμίες είναι εμφανές σε όλους – ακόμη και στους ίδιους τους πολιτικούς. Για να εξέλθει το πολιτικό σύστημα του νησιού από τη σημερινή του ισορροπία χρειάζεται προσεκτική και σε βάθος μελέτη των κινήτρων των πολιτικών κομμάτων και άλλων πολιτικών παραγόντων.
Οι εύκολες λύσεις που προσφέρονται, όπως ιδέες για κυβέρνηση «τεχνοκρατών», ακαδημαϊκής κυρίως προέλευσης, είναι ίσως ακόμη πιο επικίνδυνες γιατί μακροπρόθεσμα θα ζημιώσουν τόσο την πολιτεία όσο και τα ίδια τα πανεπιστήμια.
Οι ακαδημαϊκοί ή/και άλλοι «τεχνοκράτες» έχουν διαφορετικά κίνητρα αλλά και πολύ μικρότερο ρίσκο από τους πολιτικούς καριέρας, όταν αναλαμβάνουν πολιτικά αξιώματα. ’Έτσι το κόστος των σφαλμάτων τους είναι πολύ μικρότερο από το κόστος των σφαλμάτων ενός πολιτικού καριέρας.
Ο βαθμός στον οποίο ο ακαδημαϊκός-πολιτικός είναι υπόλογος στην πολιτεία είναι συνήθως πολύ μικρότερος από αυτόν ενός πολιτικού καριέρας. Και αυτό γιατί ο ακαδημαϊκός μετά από πολιτικά σφάλματα μπορεί συνήθως να επιστρέψει στην ακαδημαϊκή του καριέρα, αν όχι στην και στην ίδια του την έδρα. Σε αντίθεση η καριέρα ενός πολιτικού μπορεί να τελειώσει μετά από ένα μεγάλο πολιτικό λάθος.
Ένας πετυχημένος ακαδημαϊκός συνήθως δεν θέλει να αναλάβει πολιτικό αξίωμα, εκτός και αν έχει αλλότριους στόχους. Η απουσία του από την ακαδημία μετά από 3-5 χρόνια ως πολιτικός δημιουργεί ένα κενό στο βιογραφικό – δημοσιεύσεων και ερευνητικών προγραμμάτων – που δύσκολα αναπληρώνεται. Απουσία για μεγαλύτερη περίοδο από πενταετία ισοδυναμεί συνήθως με το τέλος μίας ακαδημαϊκής καριέρας.
Η συμβολή ενός πετυχημένου ακαδημαϊκού στα κοινά μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη μέσα από την ακαδημαϊκή του θέση, αφού αυτή μπορεί να γίνει μέσω συμβολής απόψεων στα ΜΜΕ, παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και με άλλους μηχανισμούς που προστατεύουν την ανεξαρτησία των απόψεών του. Αυτή η ανεξαρτησία είναι απαραίτητη ασφαλιστική δικλείδα και για την πολιτεία, ώστε να μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στις συμβουλές που παίρνει. Ένα καλό παράδειγμα για θέματα οικονομίας – το οποίο είχα εισηγηθεί σε συνεντεύξεις μου στον κυπριακό τύπο πολύ πριν της σημερινής κρίσης (π.χ. η συνέντευξη μου στον Πολίτη το Μάιο του 2010) – είναι το Council of Economic Advisors στις ΗΠΑ, στο οποίο είχαν υπηρετήσει πολλοί γνωστοί ακαδημαϊκοί (π.χ. ο Νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου αυτού επί κυβέρνησης Κλίντον).
Ο θεσμός του ακαδημαϊκού-πολιτικού, όταν χρησιμοποιείται ευρέως, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, μακροπρόθεσμα ζημιώνει τα ίδια τα πανεπιστήμια, διότι τα αποπροσανατολίζει από την έρευνα και τη διδασκαλία. Επίσης υπονομεύει την ανεξαρτησία τους από τα πολιτικά κόμματα. Όταν η ακαδημαϊκή θέση είναι η εύκολη οδός για μια πολιτική καριέρα, τα πανεπιστήμια σταματούν να είναι πόλος έλξης για γνήσιους ακαδημαϊκούς – οι οποίοι παραμένουν σε άλλες χώρες. Αυτός ο αποπροσανατολισμός των πανεπιστημίων είναι το ότι χειρότερο και για την οικονομία, αφού η έρευνα και η τεχνολογία αποτελούν το βασικό κινητήρα για την ανάπτυξη.
Η εισήγηση μου λοιπόν είναι ότι η κυπριακή πολιτεία πρέπει να χρησιμοποιεί όσον μπορεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες των ακαδημαϊκών μέσω δημιουργίας επιτροπών τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Αυτές οι επιτροπές – κατά την άποψη μου – πρέπει να συμβουλεύουν την πολιτεία στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή πρέπει να εδρεύουν στο προεδρικό. Οι επιτροπές αυτές δεν πρέπει να περιορισθόυν σε θέματα μόνο οικονομίας, αλλά να επεκταθούν και σε άλλα θέματα όπως π.χ. ασφάλειας, παιδείας, κλπ.
Τα τραγικά γεγονότα της περασμένης βδομάδας απόδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όπως και οι σύμβουλοι του πρέπει να είναι σε θέση να ρωτούν δύσκολες ερωτήσεις τόσο τους υπουργούς όσο και τους τεχνοκράτες των υπουργείων. Χωρίς τεχνοκρατική συμβουλή υψηλού επιπέδου αυτό δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά.
Πανίκος Δημητριάδης
Καθηγητής Οικονομικών
Πανεπιστήμιο του Leicester
Το ότι το όλο πολιτικό σύστημα της χώρας έχει μεγάλες αδυναμίες είναι εμφανές σε όλους – ακόμη και στους ίδιους τους πολιτικούς. Για να εξέλθει το πολιτικό σύστημα του νησιού από τη σημερινή του ισορροπία χρειάζεται προσεκτική και σε βάθος μελέτη των κινήτρων των πολιτικών κομμάτων και άλλων πολιτικών παραγόντων.
Οι εύκολες λύσεις που προσφέρονται, όπως ιδέες για κυβέρνηση «τεχνοκρατών», ακαδημαϊκής κυρίως προέλευσης, είναι ίσως ακόμη πιο επικίνδυνες γιατί μακροπρόθεσμα θα ζημιώσουν τόσο την πολιτεία όσο και τα ίδια τα πανεπιστήμια.
Οι ακαδημαϊκοί ή/και άλλοι «τεχνοκράτες» έχουν διαφορετικά κίνητρα αλλά και πολύ μικρότερο ρίσκο από τους πολιτικούς καριέρας, όταν αναλαμβάνουν πολιτικά αξιώματα. ’Έτσι το κόστος των σφαλμάτων τους είναι πολύ μικρότερο από το κόστος των σφαλμάτων ενός πολιτικού καριέρας.
Ο βαθμός στον οποίο ο ακαδημαϊκός-πολιτικός είναι υπόλογος στην πολιτεία είναι συνήθως πολύ μικρότερος από αυτόν ενός πολιτικού καριέρας. Και αυτό γιατί ο ακαδημαϊκός μετά από πολιτικά σφάλματα μπορεί συνήθως να επιστρέψει στην ακαδημαϊκή του καριέρα, αν όχι στην και στην ίδια του την έδρα. Σε αντίθεση η καριέρα ενός πολιτικού μπορεί να τελειώσει μετά από ένα μεγάλο πολιτικό λάθος.
Ένας πετυχημένος ακαδημαϊκός συνήθως δεν θέλει να αναλάβει πολιτικό αξίωμα, εκτός και αν έχει αλλότριους στόχους. Η απουσία του από την ακαδημία μετά από 3-5 χρόνια ως πολιτικός δημιουργεί ένα κενό στο βιογραφικό – δημοσιεύσεων και ερευνητικών προγραμμάτων – που δύσκολα αναπληρώνεται. Απουσία για μεγαλύτερη περίοδο από πενταετία ισοδυναμεί συνήθως με το τέλος μίας ακαδημαϊκής καριέρας.
Η συμβολή ενός πετυχημένου ακαδημαϊκού στα κοινά μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη μέσα από την ακαδημαϊκή του θέση, αφού αυτή μπορεί να γίνει μέσω συμβολής απόψεων στα ΜΜΕ, παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και με άλλους μηχανισμούς που προστατεύουν την ανεξαρτησία των απόψεών του. Αυτή η ανεξαρτησία είναι απαραίτητη ασφαλιστική δικλείδα και για την πολιτεία, ώστε να μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στις συμβουλές που παίρνει. Ένα καλό παράδειγμα για θέματα οικονομίας – το οποίο είχα εισηγηθεί σε συνεντεύξεις μου στον κυπριακό τύπο πολύ πριν της σημερινής κρίσης (π.χ. η συνέντευξη μου στον Πολίτη το Μάιο του 2010) – είναι το Council of Economic Advisors στις ΗΠΑ, στο οποίο είχαν υπηρετήσει πολλοί γνωστοί ακαδημαϊκοί (π.χ. ο Νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου αυτού επί κυβέρνησης Κλίντον).
Ο θεσμός του ακαδημαϊκού-πολιτικού, όταν χρησιμοποιείται ευρέως, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, μακροπρόθεσμα ζημιώνει τα ίδια τα πανεπιστήμια, διότι τα αποπροσανατολίζει από την έρευνα και τη διδασκαλία. Επίσης υπονομεύει την ανεξαρτησία τους από τα πολιτικά κόμματα. Όταν η ακαδημαϊκή θέση είναι η εύκολη οδός για μια πολιτική καριέρα, τα πανεπιστήμια σταματούν να είναι πόλος έλξης για γνήσιους ακαδημαϊκούς – οι οποίοι παραμένουν σε άλλες χώρες. Αυτός ο αποπροσανατολισμός των πανεπιστημίων είναι το ότι χειρότερο και για την οικονομία, αφού η έρευνα και η τεχνολογία αποτελούν το βασικό κινητήρα για την ανάπτυξη.
Η εισήγηση μου λοιπόν είναι ότι η κυπριακή πολιτεία πρέπει να χρησιμοποιεί όσον μπορεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες των ακαδημαϊκών μέσω δημιουργίας επιτροπών τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Αυτές οι επιτροπές – κατά την άποψη μου – πρέπει να συμβουλεύουν την πολιτεία στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή πρέπει να εδρεύουν στο προεδρικό. Οι επιτροπές αυτές δεν πρέπει να περιορισθόυν σε θέματα μόνο οικονομίας, αλλά να επεκταθούν και σε άλλα θέματα όπως π.χ. ασφάλειας, παιδείας, κλπ.
Τα τραγικά γεγονότα της περασμένης βδομάδας απόδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όπως και οι σύμβουλοι του πρέπει να είναι σε θέση να ρωτούν δύσκολες ερωτήσεις τόσο τους υπουργούς όσο και τους τεχνοκράτες των υπουργείων. Χωρίς τεχνοκρατική συμβουλή υψηλού επιπέδου αυτό δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά.
Πανίκος Δημητριάδης
Καθηγητής Οικονομικών
Πανεπιστήμιο του Leicester
19 σχόλια
on 22/07/2011
An article with a long term impact.
Do we have examples of successful politicians that came from academia though?
Do we have examples of successful politicians that came from academia though?
on 22/07/2011
Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας αλλά θέλω να παρατηρήσω τα ακόλουθα.
1.Η επικρατούσα άποψη είναι ότι οι πολιτικοί εξυπηρετούν συμφέροντα ενώ οι ακαδημαικοί είναι καλοπροαίρετοι και τίμιοι.Υιοθετώ αυτήν την άποψη χωρίς βεβαίως να υπάρχει εγγύηση ότι και οι ακαδημαικοί άμα αποκτήσουν εξουσίαν δεν θα ενεργήσουν όπως τους πολιτικούς.
2.Υπάρχουν ακαδημαικοί,συνήθως σε Business Schools,που είναι πρακτικοί,δεν έχουν τόσο πλούσιο ερευνητικό έργο αλλά είναι διοικητικοί σύμβουλοι σε εταιρείες όλων των μεγεθών.Αλοίμονο να μην μπορούν αυτοί να διοικήσουν υπουργεία και άλλες υπηρεσίες με τα Κυπριακά μεγέθη.Όταν τελειώσουν μπορούν να παν πίσω.Κάτι σαν sabbatical.
3.Συμβούλια επιχείρησε να κάμει και ο υπουργός Οικονομικών με τους πρώην Υπουργούς και για επενδύσεις με διαχειριστές αντισταθμιστικών ταμείων.Δεν δουλεύουν στην Κύπρο αυτά διότι τον ίδιο τον υπουργό δεν τον λαμβάνουν υπόψη οι πολιτικοί,πόσο μάλλον τους συμβούλους του(ς).
4.Στην Κύπρο όλα κατευθύνονται από συμφέροντα,κόντρες και προσωπικές αντιζηλίες.Μπορεί να υπάρξει η κόντρα που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης και Κεντρικής οπουδήποτε στο εξωτερικό?Είναι δυνατό να γίνει σύσκεψη για την οικονομία σε αυτές τις συνθήκες και να μην καλείται ο Διοικητής της Κεντρικής ?Ακούμε ότι και ο Trichet κοντράρει με τους πολιτικούς αλλά σίγουρα πηγαίνει σε συσκέψεις.Προσωπικά διαφωνώ με την πολιτική του Διοικητή για τις Τράπεζες αλλά αναγνωρίζω το δικαίωμα του ιδίου αλλά ιδίως της Κεντρικής να εκφέρει τις απόψεις της.
5.Τέλος δεν υπάρχει άσπρο μαύρο.Άλλοι ακαδημαικοί θα πετύχουν άλλοι ίσως αποτύχουν.Δεν το γράφει στο μέτωπο τους,αν δεν δοκιμάσουμε δεν θα ξέρουμε.Όπως δεν μπορούν να ξέρουν οι φοιτητές σε πανεπιστήμια ποιός καθηγητής θα πάρει Νομπελ ,ποιός θα γίνει Κεντρικός Τραπεζίτης και ποιός θα διακριθεί με άλλον τρόπο και έτσι συνήθως στα electives οι τάξεις των πιό πάνω σπάνια γεμίζουν.Οι πολιτικοί έχουν αποτύχει,είναι καιρός για άλλους να δοκιμάσουν και οι ακαδημαικοί είναι μέσα στους πιθανούς υποψήφιους.
1.Η επικρατούσα άποψη είναι ότι οι πολιτικοί εξυπηρετούν συμφέροντα ενώ οι ακαδημαικοί είναι καλοπροαίρετοι και τίμιοι.Υιοθετώ αυτήν την άποψη χωρίς βεβαίως να υπάρχει εγγύηση ότι και οι ακαδημαικοί άμα αποκτήσουν εξουσίαν δεν θα ενεργήσουν όπως τους πολιτικούς.
2.Υπάρχουν ακαδημαικοί,συνήθως σε Business Schools,που είναι πρακτικοί,δεν έχουν τόσο πλούσιο ερευνητικό έργο αλλά είναι διοικητικοί σύμβουλοι σε εταιρείες όλων των μεγεθών.Αλοίμονο να μην μπορούν αυτοί να διοικήσουν υπουργεία και άλλες υπηρεσίες με τα Κυπριακά μεγέθη.Όταν τελειώσουν μπορούν να παν πίσω.Κάτι σαν sabbatical.
3.Συμβούλια επιχείρησε να κάμει και ο υπουργός Οικονομικών με τους πρώην Υπουργούς και για επενδύσεις με διαχειριστές αντισταθμιστικών ταμείων.Δεν δουλεύουν στην Κύπρο αυτά διότι τον ίδιο τον υπουργό δεν τον λαμβάνουν υπόψη οι πολιτικοί,πόσο μάλλον τους συμβούλους του(ς).
4.Στην Κύπρο όλα κατευθύνονται από συμφέροντα,κόντρες και προσωπικές αντιζηλίες.Μπορεί να υπάρξει η κόντρα που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης και Κεντρικής οπουδήποτε στο εξωτερικό?Είναι δυνατό να γίνει σύσκεψη για την οικονομία σε αυτές τις συνθήκες και να μην καλείται ο Διοικητής της Κεντρικής ?Ακούμε ότι και ο Trichet κοντράρει με τους πολιτικούς αλλά σίγουρα πηγαίνει σε συσκέψεις.Προσωπικά διαφωνώ με την πολιτική του Διοικητή για τις Τράπεζες αλλά αναγνωρίζω το δικαίωμα του ιδίου αλλά ιδίως της Κεντρικής να εκφέρει τις απόψεις της.
5.Τέλος δεν υπάρχει άσπρο μαύρο.Άλλοι ακαδημαικοί θα πετύχουν άλλοι ίσως αποτύχουν.Δεν το γράφει στο μέτωπο τους,αν δεν δοκιμάσουμε δεν θα ξέρουμε.Όπως δεν μπορούν να ξέρουν οι φοιτητές σε πανεπιστήμια ποιός καθηγητής θα πάρει Νομπελ ,ποιός θα γίνει Κεντρικός Τραπεζίτης και ποιός θα διακριθεί με άλλον τρόπο και έτσι συνήθως στα electives οι τάξεις των πιό πάνω σπάνια γεμίζουν.Οι πολιτικοί έχουν αποτύχει,είναι καιρός για άλλους να δοκιμάσουν και οι ακαδημαικοί είναι μέσα στους πιθανούς υποψήφιους.
on 22/07/2011
Thanks. I think you have misunderstood me somewhat.
I am not suggesting academic advisors at ministry level (which is in the hands of ministers to do if they want to). I am suggesting high level councils to advise the president.
This will act as an additional check and balance in the political system.
It will become harder for ministry officials (and indeed ministers) to mislead or be economical with the truth. It will also force everyone to work harder and be less complacent.
The cost of this is minimal compared to the costs (and externalities) of complacency!
I am not suggesting academic advisors at ministry level (which is in the hands of ministers to do if they want to). I am suggesting high level councils to advise the president.
This will act as an additional check and balance in the political system.
It will become harder for ministry officials (and indeed ministers) to mislead or be economical with the truth. It will also force everyone to work harder and be less complacent.
The cost of this is minimal compared to the costs (and externalities) of complacency!
on 22/07/2011
Πολύ καλές οι παρατηρήσεις του κ. Δημητριάδη. Συμφωνώ με όσα λέει.
Υπάρχει όμως και ακόμα ένας, πιο σοβαρός λόγος για το μη διορισμό ακαδημαϊκών σε πολιτικά αξιώματα.
Οι πλείστοι ακαδημαϊκοί δεν έχουν εμπειρία στο να διοικούν οργανισμούς με ιεραρχία (κάποιος το έγραψε τις προάλλες), να συμβιβάζονται και γενικά να βρίσκουν πραγματιστικές λύσεις σε προβλήματα που δεν είναι θεωρητικά.
Κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Τα παραδείγματα των Ανδρέα Δημητρίου και Αθανάσιου Ορφανίδη είναι αρκετά για να πείσουν ότι οι ακαδημαϊκοί μπορεί να αποτελέσουν liabilities πολύ γρήγορα για μια κυβέρνηση, λόγω της συμπεριφοράς και του δογματισμού τους.
Υπάρχει όμως και ακόμα ένας, πιο σοβαρός λόγος για το μη διορισμό ακαδημαϊκών σε πολιτικά αξιώματα.
Οι πλείστοι ακαδημαϊκοί δεν έχουν εμπειρία στο να διοικούν οργανισμούς με ιεραρχία (κάποιος το έγραψε τις προάλλες), να συμβιβάζονται και γενικά να βρίσκουν πραγματιστικές λύσεις σε προβλήματα που δεν είναι θεωρητικά.
Κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Τα παραδείγματα των Ανδρέα Δημητρίου και Αθανάσιου Ορφανίδη είναι αρκετά για να πείσουν ότι οι ακαδημαϊκοί μπορεί να αποτελέσουν liabilities πολύ γρήγορα για μια κυβέρνηση, λόγω της συμπεριφοράς και του δογματισμού τους.
on 22/07/2011
Κύριε Δημητριάδη, δηλαδή προτείνετε να προσλάβουμε και άλλους τεχνοκράτες γιά να συμβουλεύουν τον πρόεδρο απ'ευθείας; Αντιπαρέρχομαι το κόστος, αλλά στο τέλος θα πνιγούμε στούς τεχνοκράτες! Εδώ τον κατ'εξοχήν τεχνοκράτη που είναι ο διοικητής της ΚΤ, ο μέν πρόεδρος τον γράφει στα παλιά του τα παπούτσια και εσείς τον αμφισβητάτε με άγαρμπο τρόπο καθημερινά,και ζητάτε άλλους τεχνοκράτες, μήπως,που να συμφωνούν μαζί σας;Εκτός και αν θα συνεχίσετε να αποφεύγετε την πρόκληση μου στο προηγούμενο αρθρο σας για τα ιδιοτελή σας κίνητρα;
on 23/07/2011
Αγαπητή Αθηνά, όπως πάντα πολύ εύστοχη και επί της ουσίας! Κανένας τεχνοκράτης δεν πρόκειται να επιφέρει καμία θετική αλλαγή ενόσω ο πρόεδρος διακατέχεται από ιδεολογικές εμμονές και εμπάθεια έναντι όλων όσοι δεν χειροκροτούν τις...επιτυχίες του. Ο θεός να βάλει το χέρι του πλέον...
on 23/07/2011
Αγαπητή Αθηνά:
Το κόστος μερικών ολιγομελών επιτροπών ειδικών υψηλού επιπέδου είναι πολύ μικρό σε σχέση με το κόστος από σοβαρά λάθη στη διακυβέρνηση μιάς χώρας.
Είναι ένας επιπρόσθετος θεσμός της μορφής 'check and balance' που θα βοηθήσει ώστε να λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις με καλύτερη πληροφόρηση που μπορεί, αν εισαχθεί έντεχνα και αποτελεσματικά, να σπάσει το μονοπώλιο γνώσεων της δημόσιας υπηρεσίας πάνω στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να βασίζονται οι υπουργοί.
Γιά παράδειγμα, αν υπήρχε ένα αποτελεσματικό "Συμβούλιο Ασφαλείας" υψηλού επιπέδου στο προεδρικό με ανεξάρτητους ειδήμονες σε τέτοια θέματα (όχι φυσικά οικονομολόγους), πολύ πιθανό να είχε αποφευχθεί η τραγωδία της 11ης Ιουλίου.
Οσον αφορά θέματα οικονομίας αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι το Council of Economic Advisors των ΗΠΑ:
http://www.whitehouse.gov/administration/eop/cea/about
Οσο για τα ιδιοτελή μου κίνητρα, μπορείς να ρωτήσεις στο ΤΕΠΑΚ όπου υπηρέτησα ως μέλος της ΔΕ γιά έξι χρόνια, με μεγάλο προσωπικό και οικογενειακό κόστος χωρίς να είμαι κάτοικος Κύπρου και χωρίς ουσιαστική αμοιβή, γιά να δημιουργηθούν, μεταξύ άλλων δύο ακαδημαικά τμήματα από το μηδέν (ΕΧΝ και ΔΞΤ), και γιά το οποίο πολέμησα ώστε να είναι σήμερα πανεπιστήμιο πρώτης κατηγορίας. Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα ήμουνα το μόνο μέλος που διέμενε εκτός Κύπρου η Ελλάδας, ενώ τα πρώτα τέσσερα ήμουνα ο μόνος οικονομολόγος στη ΔΕ.
Μπορείς να δείς επίσης τη συνέντευξη πού έδωσα στον "Πολίτη" τον Απρίλη του 2010 γιά να αντιληφθείς ακόμη καλύτερα πόσο μεγάλος είναι ο βαθμός της ιδιοτέλειάς μου:
http://neapolitikioikonomia.blogspot.com/2010/05/blog-post_2382.html
Εύχομαι καλή συνέχεια.
Το κόστος μερικών ολιγομελών επιτροπών ειδικών υψηλού επιπέδου είναι πολύ μικρό σε σχέση με το κόστος από σοβαρά λάθη στη διακυβέρνηση μιάς χώρας.
Είναι ένας επιπρόσθετος θεσμός της μορφής 'check and balance' που θα βοηθήσει ώστε να λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις με καλύτερη πληροφόρηση που μπορεί, αν εισαχθεί έντεχνα και αποτελεσματικά, να σπάσει το μονοπώλιο γνώσεων της δημόσιας υπηρεσίας πάνω στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να βασίζονται οι υπουργοί.
Γιά παράδειγμα, αν υπήρχε ένα αποτελεσματικό "Συμβούλιο Ασφαλείας" υψηλού επιπέδου στο προεδρικό με ανεξάρτητους ειδήμονες σε τέτοια θέματα (όχι φυσικά οικονομολόγους), πολύ πιθανό να είχε αποφευχθεί η τραγωδία της 11ης Ιουλίου.
Οσον αφορά θέματα οικονομίας αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι το Council of Economic Advisors των ΗΠΑ:
http://www.whitehouse.gov/administration/eop/cea/about
Οσο για τα ιδιοτελή μου κίνητρα, μπορείς να ρωτήσεις στο ΤΕΠΑΚ όπου υπηρέτησα ως μέλος της ΔΕ γιά έξι χρόνια, με μεγάλο προσωπικό και οικογενειακό κόστος χωρίς να είμαι κάτοικος Κύπρου και χωρίς ουσιαστική αμοιβή, γιά να δημιουργηθούν, μεταξύ άλλων δύο ακαδημαικά τμήματα από το μηδέν (ΕΧΝ και ΔΞΤ), και γιά το οποίο πολέμησα ώστε να είναι σήμερα πανεπιστήμιο πρώτης κατηγορίας. Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα ήμουνα το μόνο μέλος που διέμενε εκτός Κύπρου η Ελλάδας, ενώ τα πρώτα τέσσερα ήμουνα ο μόνος οικονομολόγος στη ΔΕ.
Μπορείς να δείς επίσης τη συνέντευξη πού έδωσα στον "Πολίτη" τον Απρίλη του 2010 γιά να αντιληφθείς ακόμη καλύτερα πόσο μεγάλος είναι ο βαθμός της ιδιοτέλειάς μου:
http://neapolitikioikonomia.blogspot.com/2010/05/blog-post_2382.html
Εύχομαι καλή συνέχεια.
on 22/07/2011
Τεκμηριωμένες απόψεις, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα.
on 22/07/2011
i athina panta tekmiriomeni. Xoris kamia empathia. Telios antikimeniki se ola tis ta comments .
on 22/07/2011
Please explain what you mean by technocrat and technocrat in what? Economics in general, there is no such thing, central banking in general, again I beg to differ. Technocrat in Banking regulation, I think not...actions speak for themselves, how many downgrades will it take for the myth that this man is a technocrat in banking regulation to be put to rest... how many times our gdp should bank assets become?? and you have a couple of muppet politicians (AN and NP) that don't understand economics that are grateful to him for his private lessons that speak of him as if he is the economics guru worthy of a nobel prize! Eleos pleon me tin imimathia se auti tin hora!!
He is VERY good in inflation targeting and monetary policy, my 3 year old son would be better at banking regulation than Orphanides.
He is VERY good in inflation targeting and monetary policy, my 3 year old son would be better at banking regulation than Orphanides.
on 22/07/2011
Διαμαρτύρομαι έντονα γιατί δεν μπαίνουν τα σχόλια μου.
Απαιτώ εξηγήσεις.
Απαιτώ εξηγήσεις.
on 22/07/2011
cynic's three year old son for governor!
on 22/07/2011
Μολις διαβασα και τα δυο αρθρα του καθηγητη και απλα θελω να σχολιασω οτι οντως υπαρχει σοβαρη αμφιβολια στο παζαρι κατα ποσον οι ακαδημαικοι μπορουν να προσφερουν εκτος ακαδημιας, οντως ειμαστε μικρο κρατος που εχει σχεδον πνειγει απο τις πολλες επιτροπες και τον τεραστιο δημοσιο τομεα.Δεν νομιζω οτι χρειαζομαστε και αλλες επιτροπες. Εκεινο που χρειαζεται ο τοπος ειναι αμεσα αλλαγη της δομης και του τροπου λειτουργεις της δημοσιας υπηρεσιας με την ευρυτερη της εννοια.Και εδω ειναι που θελουμε προτασεις απο τους ακαδημαικους.Πως να γινει αυτη η αλλαγη γιατι σιγουρα θα φερει προστριβες κυριως με την ΠΑΣΥΔΥ.
Ειναι και κατι γενικο που θελω να σχολιασω. Αυτο που διακρινω απο τα αρθρα του κυριου Δημητριαδη , εινα μια τεραστια γνωση των πραγματων στον τομεα του ειδικοτερα. Ομως βλεπω και μια φοβια να πει ακριβως και χωρις περιστροφες την πραγματικοτητα.Οτι το παρων καπιταλιστικο συστημα εχει αποτυχει και πρεπει να βρεθουν αλλες λυσεις.
Ειναι και κατι γενικο που θελω να σχολιασω. Αυτο που διακρινω απο τα αρθρα του κυριου Δημητριαδη , εινα μια τεραστια γνωση των πραγματων στον τομεα του ειδικοτερα. Ομως βλεπω και μια φοβια να πει ακριβως και χωρις περιστροφες την πραγματικοτητα.Οτι το παρων καπιταλιστικο συστημα εχει αποτυχει και πρεπει να βρεθουν αλλες λυσεις.
on 22/07/2011
Dear Anonymous,thanks for your ironic comment.
on 23/07/2011
Συμφωνώ με το σχόλιο του καθηγητή. Είναι το γνωστό ανέκδοτο που κυκλοφορά στους φοιτητές των Bussiness School για τους καθηγητές του Finance που λένε αφου γνωρίζει τόσα πολά γιατί εργάζεται σαν απλώς καθηγητής και δεν έχει δική του επιχείρηση; Άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη. Κάποιος μπορεί να είναι καλώς στο θεωρητικό σχεδιασμό άλλα χάλια στο implementation. Η σκέψη και η λογική ότι οι ακαδημαικοί πρέπει να αναλάβουν πολιτικά πόστα πηγάζει απο την γενική μας νοοτρόπία όπου όλοι αποκτούν πτυχία Μαστερ Phd κτλ τα οποία δεν χρειάζονται στις πλείστες περιπτώσεις. Τρανταχτό παράδειγμα η απόκτηση ΜΒΑ απο φοιτητές που δεν έχουν εργασιακή πείρα!! Πια σοβαρή εταιρία θα προσλάβει άτομο χωρίς εργασιακή πείρα για manager; Έχουμε φτάσει στο τραγικό σημείο όπου κρίνουμε τους άλλους με βάση τα πτυχία γιατί δυστυχώς το κυβερνητικό σύστημα προσλήψεων δίνει σε αυτά μεγάλο βάρος. Προσωπικά έχω δει άτομα με πτυχία μέχρι και διδακτορικό και απο πανεπιστήμια με κύρος να απολύονται λόγω ανικανότητας.Ας σταματήσουμε επιτέλους να κρίνουμε τα πάντα με μόνο βάση τα πτυχία και θα δούμε καλύτερες μέρες.
on 23/07/2011
Κώστα
Προφανώς είσαι επηρεασμένος από άτομα που ξέρεις.Στην Αμερική στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι Υπουργοί και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι είτε διατέλεσαν καθηγητές πανεπιστημίου (στα οποία επιστρέφουν μετά την θητεία τους),είτε με την συνταξιοδότηση τους γίνονται καθηγητές(πχ Summers,Condolecca Rice,Taylor,Bernanke etc).Ειδικά οι καθηγητές χρηματοοικονομικών είναι σύμβουλοι σε ένα σωρό εταιρείες(ακόμα και σε οίκο αξιολόγησης υπάρχει καθηγητής στο διοικητικό συμβούλιο, και είναι συνήθως πολουεκατομυριουχοι.Αφήνω ότι αρκετοί γίνονται καθηγητές μετά που πουλούν εταιρείες που ίδρυσαν οι ίδιοι.Παγκοσμίως οι καθηγητές πανεπιστημίου θεωρούνται αυθεντίες στον τομέα τους και πέραν από συμβούλια κλπ πολλοί έχουν και διοικητικές ικανότητες.Αντί άλλων σχολίων σου υπενθυμίζω την πρόσφατη ήττα στα δικαστήρια των διδύμων που διεκδικούσαν καλύτερη συμφωνία από ότι έκαμαν αρχικά για το Facebook με κύριο λόγο ότι ο πατέρας τους ήταν καθηγητής στο Wharton,άρα δεν μπορούσε κανένας να τους γελάσει.
Με τα άλλα σχόλια σου συμφωνώ ότι δεν υπάρχει συσχετισμός επαγγελματικής επιτυχίας με ακαδημαική μόρφωση για πολλούς λόγους.Κυριότερος στην Κύπρο λόγο επιτυχίας είναι τα μέσα και συγγένειες με πολιτικούς που μετρούν σαν δέκα Νομπελ.Δεν εισηγούμαι κυβέρνηση ακαδημαικών αλλά με συμμετοχή στο Υπουργικό,Κεντρική,κλπ αναγνωρισμένων ακαδημαικών.Αυτοί είναι όλοι σχεδόν στο εξωτερικό άρα δεν μπορούν να είναι σε Συμβούλια,είτε οικονομικών,είτε ασφαλείας αλλά μπορούν να πάρουν άδεια από τα πανεπιστήμια τους για μερικά χρόνια.
Προφανώς είσαι επηρεασμένος από άτομα που ξέρεις.Στην Αμερική στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι Υπουργοί και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι είτε διατέλεσαν καθηγητές πανεπιστημίου (στα οποία επιστρέφουν μετά την θητεία τους),είτε με την συνταξιοδότηση τους γίνονται καθηγητές(πχ Summers,Condolecca Rice,Taylor,Bernanke etc).Ειδικά οι καθηγητές χρηματοοικονομικών είναι σύμβουλοι σε ένα σωρό εταιρείες(ακόμα και σε οίκο αξιολόγησης υπάρχει καθηγητής στο διοικητικό συμβούλιο, και είναι συνήθως πολουεκατομυριουχοι.Αφήνω ότι αρκετοί γίνονται καθηγητές μετά που πουλούν εταιρείες που ίδρυσαν οι ίδιοι.Παγκοσμίως οι καθηγητές πανεπιστημίου θεωρούνται αυθεντίες στον τομέα τους και πέραν από συμβούλια κλπ πολλοί έχουν και διοικητικές ικανότητες.Αντί άλλων σχολίων σου υπενθυμίζω την πρόσφατη ήττα στα δικαστήρια των διδύμων που διεκδικούσαν καλύτερη συμφωνία από ότι έκαμαν αρχικά για το Facebook με κύριο λόγο ότι ο πατέρας τους ήταν καθηγητής στο Wharton,άρα δεν μπορούσε κανένας να τους γελάσει.
Με τα άλλα σχόλια σου συμφωνώ ότι δεν υπάρχει συσχετισμός επαγγελματικής επιτυχίας με ακαδημαική μόρφωση για πολλούς λόγους.Κυριότερος στην Κύπρο λόγο επιτυχίας είναι τα μέσα και συγγένειες με πολιτικούς που μετρούν σαν δέκα Νομπελ.Δεν εισηγούμαι κυβέρνηση ακαδημαικών αλλά με συμμετοχή στο Υπουργικό,Κεντρική,κλπ αναγνωρισμένων ακαδημαικών.Αυτοί είναι όλοι σχεδόν στο εξωτερικό άρα δεν μπορούν να είναι σε Συμβούλια,είτε οικονομικών,είτε ασφαλείας αλλά μπορούν να πάρουν άδεια από τα πανεπιστήμια τους για μερικά χρόνια.
on 23/07/2011
Με βρισκει συμφωνο η θεση του κ. καθηγητη οτι
1. Εχει επιδειχθει εγληματικη αμελεια (στην παραλαβη,στον ενδελεχη ελεγχο,στη διαφυλαξη, στον τοπο διαφυλαξης, και στον τροπο διαφυλαξης για ασυγχωρητα μεγαλο χρονικο διαστημα, ενος τρομακτικα φονικου φορτιου), που αναποφεκτα μας αποστερησε πολυτιμες ζωες και κυριολεκτικα σμπαραλιασε την οικονομια του τοπου μας.
2. Εχει ακολουθησει ασυγκρατητη η οργη του λαου που ιδεα δεν ειχε για τα τεκταινομενα.
3. Υπαρχει μια ανευ προηγουμενου κριτικη της κυβερνησης και ολοκληρου του πολιτικου συστηματος. Τωρα σε ποιο βαθμο φταιει η κυβερνηση που απερισκεπτα προκαλεσε με αστοχους και αδεξιους χειρισμους ολο αυτο το μπαχαλο και ποσο φταιει ολο το πολιτικο συστημα ας το κρινει ο καθενας.
Διαφωνω με την εισηγηση του κ. καθηγητη στο κατα τα αλλα πολυ ενδιαφερον αρθρο του, οτι πρεπει να ιδρυθουν διαφορες επιτροπες τεχνοκρατων, οι οποιες μαλιστα να εδρευουν στο προεδρικο. Ασε που θα εκτιθενται σε διαρκη κινδυνο απο τους φασιστες που ενδεχομενα να καψουν το προεδρικο! Αλλα ναι,ας σοβαρευτουμε. Ειναι ανεπιτρεπτο σε τετοιες αντιξοες συνθηκες για την οικονομια του τοπου να τη φορτωσουμε με επι πλεον εξοδα. Θαταν προτιμοτερο να βρουμε τα κοτσια να αναδιαρθρωσουμε τη δημοσια υπηρεσια και να αντικαθιστουμε τους αδιαφορους και αδαεις που λυμαινονται το μοχθο του λαου απο τα διαφορα ποστα.Ακριβως αυτους να αντικαταστησουμε με τεχνοκρατες. Ας ανασχηματισει ο προεδρος το υπουργικο του συμβουλιο και ας τοποθετησει,αν τα καταφερει, ανθρωπους σοβαρους που να τολμουν και να ξερουν να δειχνουν προς την ορθη κατευθυνση.
Πρεπει επιτελους να ξυπνησουμε... Διαφορετικα μας αξιζει να εχουμε για προεδρο "cynic's 3 year old son"!
1. Εχει επιδειχθει εγληματικη αμελεια (στην παραλαβη,στον ενδελεχη ελεγχο,στη διαφυλαξη, στον τοπο διαφυλαξης, και στον τροπο διαφυλαξης για ασυγχωρητα μεγαλο χρονικο διαστημα, ενος τρομακτικα φονικου φορτιου), που αναποφεκτα μας αποστερησε πολυτιμες ζωες και κυριολεκτικα σμπαραλιασε την οικονομια του τοπου μας.
2. Εχει ακολουθησει ασυγκρατητη η οργη του λαου που ιδεα δεν ειχε για τα τεκταινομενα.
3. Υπαρχει μια ανευ προηγουμενου κριτικη της κυβερνησης και ολοκληρου του πολιτικου συστηματος. Τωρα σε ποιο βαθμο φταιει η κυβερνηση που απερισκεπτα προκαλεσε με αστοχους και αδεξιους χειρισμους ολο αυτο το μπαχαλο και ποσο φταιει ολο το πολιτικο συστημα ας το κρινει ο καθενας.
Διαφωνω με την εισηγηση του κ. καθηγητη στο κατα τα αλλα πολυ ενδιαφερον αρθρο του, οτι πρεπει να ιδρυθουν διαφορες επιτροπες τεχνοκρατων, οι οποιες μαλιστα να εδρευουν στο προεδρικο. Ασε που θα εκτιθενται σε διαρκη κινδυνο απο τους φασιστες που ενδεχομενα να καψουν το προεδρικο! Αλλα ναι,ας σοβαρευτουμε. Ειναι ανεπιτρεπτο σε τετοιες αντιξοες συνθηκες για την οικονομια του τοπου να τη φορτωσουμε με επι πλεον εξοδα. Θαταν προτιμοτερο να βρουμε τα κοτσια να αναδιαρθρωσουμε τη δημοσια υπηρεσια και να αντικαθιστουμε τους αδιαφορους και αδαεις που λυμαινονται το μοχθο του λαου απο τα διαφορα ποστα.Ακριβως αυτους να αντικαταστησουμε με τεχνοκρατες. Ας ανασχηματισει ο προεδρος το υπουργικο του συμβουλιο και ας τοποθετησει,αν τα καταφερει, ανθρωπους σοβαρους που να τολμουν και να ξερουν να δειχνουν προς την ορθη κατευθυνση.
Πρεπει επιτελους να ξυπνησουμε... Διαφορετικα μας αξιζει να εχουμε για προεδρο "cynic's 3 year old son"!
on 24/07/2011
Here's an interesting example of an academic-politician who was in some sense successful but in another disastrous, not just for the US:
Condoleezza Rice, Secretary of State under George W. Bush.
Many would argue that she was primarily responsible for destabilising the middle east and the Iraq war, not to mention her support of torture techniques. See:
http://en.wikipedia.org/wiki/Condoleezza_Rice#Criticisms_from_Senator_Barbara_Boxer
She is clearly very talented but she has extreme views that are risky for any career poltician to adopt.
Her poltiical career has now ended and she is now back in her academic post at Stanford.
There is however a key difference between the US and Cyprus: size. If ten American academics take leave to serve the US government, there will be no change in the research culture of American universities. If ten Cypriot proffesors join the government as ministers, the research culture of the two public universities will. Not for the better.
Condoleezza Rice, Secretary of State under George W. Bush.
Many would argue that she was primarily responsible for destabilising the middle east and the Iraq war, not to mention her support of torture techniques. See:
http://en.wikipedia.org/wiki/Condoleezza_Rice#Criticisms_from_Senator_Barbara_Boxer
She is clearly very talented but she has extreme views that are risky for any career poltician to adopt.
Her poltiical career has now ended and she is now back in her academic post at Stanford.
There is however a key difference between the US and Cyprus: size. If ten American academics take leave to serve the US government, there will be no change in the research culture of American universities. If ten Cypriot proffesors join the government as ministers, the research culture of the two public universities will. Not for the better.
on 24/07/2011
Πανίκο σε χαιρετώ,
Δεν είμαι σίγουρος τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το άρθρο. Δεν βλέπω να υπάρχει κανένας "κίνδυνος" να γεμίσει το Υπουργικό Συμβούλιο με ακαδημαϊκούς. Το αντίθετο θα έλεγα.
Συμφωνώ μαζί σου ότι οι ακαδημαϊκοί θα ήταν περισσότεροι χρήσιμοι ως σύμβουλοι επί θεμάτων της ειδικότητάς τους παρά ως υπουργοί. Έχω γράψει κι εγώ πολλές φορές για την ανάγκη δημιουργίας ενός Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Για το φλέγον θέμα της ενέργειας υπάρχουν πολλοί ακαδημαϊκοί με γνώσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Δυστυχώς όμως η πολιτεία δεν αξιοποιεί αυτούς τους ανθρώπους. Τα κόμματα γνωρίζουν καλύτερα φαίνεται.
Δεν είμαι σίγουρος τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το άρθρο. Δεν βλέπω να υπάρχει κανένας "κίνδυνος" να γεμίσει το Υπουργικό Συμβούλιο με ακαδημαϊκούς. Το αντίθετο θα έλεγα.
Συμφωνώ μαζί σου ότι οι ακαδημαϊκοί θα ήταν περισσότεροι χρήσιμοι ως σύμβουλοι επί θεμάτων της ειδικότητάς τους παρά ως υπουργοί. Έχω γράψει κι εγώ πολλές φορές για την ανάγκη δημιουργίας ενός Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Για το φλέγον θέμα της ενέργειας υπάρχουν πολλοί ακαδημαϊκοί με γνώσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Δυστυχώς όμως η πολιτεία δεν αξιοποιεί αυτούς τους ανθρώπους. Τα κόμματα γνωρίζουν καλύτερα φαίνεται.